Πού είναι Θεός, όταν μία φοβερή φυσική καταστροφή σκοτώνει πάνω από 200.000 ανθρώπους και αφήνει εκατομμύρια άλλους σε καθεστώς πλήρους ερήμωσης; Τι κάνει ο Αγαθός Θεός, όταν ορφανά, χήρες, άστεγοι, άρρωστοι, άνθρωποι στερημένοι από ψωμί και νερό, μα προ παντός από αγάπη και ελπίδα, είναι παραδομένοι στην τέλεια εξαθλίωση; Δεν είναι ο Θεός Παντοδύναμος και Παντογνώστης; Γιατί δεν κάνει κάτι για να αποτρέψει αυτή τη δοκιμασία;
Αυτά τα ερωτήματα ανεβαίνουν στο στόμα καλοπροαίρετων και κακοπροαίρετων ανθρώπων, σε όλο το πρόσωπο της Γης, της μίας ή της άλλης θρησκευτικής απόχρωσης.
Το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 έδωσε την ευκαιρία στον ιεραπόστολο της SIM Χάρολντ Φούλερ να προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Με τον κανόνα της Γραφής στο χέρι και με όσα ο Θεός επέτρεψε να μας αποκαλυφθούν από το βάθος των ανεξιχνίαστων ακόμα για μας Βουλών Του, ο πιστός άνθρωπος απαντά στα αγωνιώδη ερωτήματα του τίμιου αναζητητή της Αλήθειας. Η χριστιανική άποψη για τη δοκιμασία διαφέρει ουσιωδώς από τις απόψεις των άλλων θρησκειών. Η διαφορά αυτή δεν είναι άνευ συνεπειών για την πορεία του κάθε λαού σε αυτό το κόσμο, αλλά και για την σχέση του καθένα με τον Θεό.
“Πού είναι Θεός, όταν μας κτυπούν οι συμφορές;”, ρωτά ο Φιλίπ Γιένσεϋ στο βιβλίο του με τον παραπάνω τίτλο. Το βιβλίο αυτό στηρίζει ανθρώπους που διέρχονται από την κοιλάδα της δοκιμασίας και του πένθους.
Οι παρηγορητές του Ιώβ επιδίωξαν να τον παρηγορήσουν με φιλοσοφικές επισημάνσεις, καθώς αυτός πενθούσε μέσα στην τέφρα, ξύνοντας τις πληγές του με το όστρακο: “Εάν ο Θεός μας δίνει το αγαθό, γιατί επιτρέπει να μας συμβεί το κακό; … Αλλ ο άνθρωπος γεννάται διά την λύπην, και οι νεοσσοί των αετών διά να πετώσιν υψηλά” (Ιώβ 5:7).
Πόσο μεγάλη αλήθεια! Η χριστιανική άποψη όμως περί της θλίψης και των βασάνων έχει σημαντικές διαφοροποιήσεις από αυτή των άλλων θρησκειών. Η καταστροφή στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού από το τσουνάμι τον Δεκέμβριο του 2004 μου έδωσε ένα επί πλέον ερέθισμα για να ερευνήσω το νόημα του πόνου και των δοκιμασιών.
Οφείλω κατ αρχήν μία εξήγηση για να μην παρερμηνευτώ: Με τις ακόλουθες σκέψεις δεν θέλω να δώσω εύκολες και επιπόλαιες απαντήσεις σε τραγικά ερωτήματα. Σε καμία περίπτωση δεν θα κάνω κοινότοπα σχόλια πάνω στον πόνο και τη θλίψη που έφερε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Ιστορίας. Μέσα σε λίγα λεπτά, τα κύματα συνέθλιψαν τα ειδυλλιακά θέρετρα και εξαφάνισαν από προσώπου γης κοινότητες που έσφυζαν από ζωή. Δεν υπήρξε διάκριση μεταξύ πλούσιου και φτωχού, ισχυρού και αδύνατου. Γι αυτό πρέπει να προσεγγίσουμε με τον δέοντα σεβασμό την εφιαλτική εμπειρία αυτών των ανθρώπων.
Το μέγεθος της καταστροφής με ζαλίζει. “Βιβλική” ήταν ο χαρακτηρισμός που οι κοσμικοί παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων χρησιμοποίησαν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ιλιγγιώδεις αριθμοί αναφέρονταν σε ανθρώπους. Έκλαψα, όταν ένας επιζών περιέγραψε την απελπισία και την φρίκη που ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια μιας μητέρας, της οποίας τα μωρά άρπαξε από τα χέρια το κύμα. Προσπαθώντας να βρω απαντήσεις για την καταστροφή, δεν θέλω να φανώ σκληρός και αναίσθητος. Είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών συναδέλφων μου, οι οποίοι αγωνίζονται να συμπαρασταθούν στους θλιβόμενους επιζώντες.
ΔΕΚΑ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
1. Ο πόνος δεν είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας αναπόφευκτης καταστροφής.
Εάν υπήρχε ο κατάλληλος εξοπλισμός και λειτουργούσε σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, όπως λειτουργεί σε πολλές χώρες που βρέχονται από τον Ειρηνικό Ωκεανό, τα θύματα θα μπορούσαν να έχουν προειδοποιηθεί έγκαιρα – εκτός ίσως από τους κατοίκους της Σουμάτρα, που ήταν κοντά στο επίκεντρο , δίνοντάς τους τον απαραίτητο χρόνο να καταφύγουν σε ψηλότερες περιοχές. Επίσης, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να είχαν πάρει μέτρα, ώστε οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες να είχαν κτιστεί σε ψηλότερες περιοχές, για να μην καταστρέφονται τα θαμνώδη έλη, που αποτελούν ασπίδα προστασίας των ψαράδικων χωριών από τα κύματα. Μπορεί να μην έλαβαν τα απαραίτητα μέτρα, αλλά είχαν τη δυνατότητα να τα λάβουν. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε για την καταστροφή το αναπόφευκτο πεπρωμένο (φαταλισμός, μοιρολατρία), όπως κάνουν μερικές θρησκείες, όπως π.χ. ο Ισλαμισμός.
Ούτε οι δοκιμασίες, ούτε οι θλίψεις προέρχονται απαραίτητα από δαιμονικές δυνάμεις. Αυτοί που λατρεύουν τα πνεύματα, μπορούν να το πιστεύουν. Επιδιώκοντας όμως να εξευμενίσουν τα πνεύματα, θέτουν εμπόδια στον εαυτό τους στο να προβούν στις σωστές ενέργειες και να λάβουν τα προσήκοντα μέτρα πρόληψης και θεραπείας.
2. Η δοκιμασία δεν είναι μία διαδικασία που χαρίζει αιώνια ευδαιμονία, όπως οι περισσότεροι ρωμαϊοκαθολικοί και καθολικοί της Ιβηρικής πιστεύουν. Γι αυτούς τα πάθη του Χριστού αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση, παρά τη ρητή διαβεβαίωση των Γραφών ότι η Σωτηρία είναι έτοιμη και τέλεια και ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα ο άνθρωπος για να την εξαγοράσει. Του χαρίζεται δωρεάν μόνο δια πίστεως.
«Αλλ αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών’ η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ αυτόν’ και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας 53:5).
Αυτά αναφέρει ο προφήτης Ησαΐας σχετικά με την ποινή του θανάτου, στην οποία ο Ιησούς υπέβαλε Εαυτόν, ούτως ώστε να δοθεί η δυνατότητα στον άνθρωπο να απαλλαγεί από την ποινή που του έπρεπε εξ αιτίας της ανυπακοής του.
Ο Ινδουϊσμός και ο Βουδισμός θεωρούν τον πόνο ως το κόστος για το κακό κάρμα. Μετά από αυτή την πληρωμή, μειώνονται οι κύκλοι της μετενσάρκωσης. Πάνω σε αυτή τη βάση, οι Ινδουιστές και οι Βουδιστές προβάλλουν σαν τρόπο σωτηρίας “τον πόνο που ανακουφίζει”.
Ο ινδός καθηγητής Βισάλ Μανγκαλβάντι αποδίδει σε μεγάλο ποσοστό την ένδεια ενός μεγάλου μέρους του Τρίτου Κόσμου σε αυτή την ινδουιστική και βουδιστική άποψη περί πόνου.
3. Το κακό είναι μία πραγματικότητα στον κόσμο μας και επιβάλλεται από τον εχθρό του Θεού. Ο Σατάν θέλει να κάνει το δημιούργημα του Θεού να υποφέρει όσο το δυνατόν περισσότερο. Στην πραγματικότητα, θέλει να καταδικάσει την ανθρωπότητα για ολόκληρη την αιωνιότητα. Ο Θεός, εφαρμόζοντας το Νόμο της Δικαιοσύνης που ο Ίδιος έθεσε στο σύμπαν, είναι υποχρεωμένος να κρίνει και να καταδικάσει την αμαρτία, αλλά το κάνει με θλίψη για τη δημιουργία του. Ο Ιησούς, προβλέποντας την απόρριψη της Χάρης Του από την Ιερουσαλήμ και προβλέποντας την καταστροφή της από τους Ρωμαίους, έκλαψε για την πόλη. Σε κάποια άλλη περίπτωση, έκλαψε για το πένθος μιας μεμονωμένης οικογένειαςi. Ο Διάβολος εισέβαλε στον κόσμο μας μέσω της αμαρτίας, αλλά ο Θεός προσέφερε μέσω του Υιού Του δυνατότητα απαλλαγής από την καταδίκη, με την οικειοθελή αποδοχή της δωρεάς του Σταυρού εκ μέρους της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι μία ελεύθερη βούληση, δεν προγραμματίστηκε σαν ρομπότ από τον Δημιουργό του. Η επιλογή ανήκει στον καθένα ξεχωριστά.
«Το ερώτημα “γιατί υπάρχει το κακό;” δεν αποτελεί θεολογικό ερώτημα. Η όποια απάντηση σε μια τέτοια ερώτηση θα υπέκρυπτε την παραδοχή ότι πίσω από την ανθρώπινη συνείδηση είναι ενδεχόμενο να υπάρχει κάποια δύναμη, που εξαναγκάζει τον άνθρωπο αναπόδραστα στην αμαρτία. Εάν έτσι ήταν τα πράγματα, τότε δεν θα φέραμε ευθύνη για την αμαρτία μας. Θα μπορούσαμε να καταστήσουμε κάτι άλλο ή κάποιον άλλο υπεύθυνο για την αμαρτωλότητά μας. Επομένως το ερώτημα “γιατί;” μπορεί να βρει την απάντησή του, μόνο αν εκ προοιμίου θεωρήσουμε ότι το κακό βαραίνει τους ανθρώπινους ώμους αποκλειστικά» (Ντίτριχ Μπονχέφερ, “Δημιουργία και Πτώση / Πειρασμός).
4. Ολόκληρη η φυσική δημιουργία είναι σε πτώση. Όχι μόνο η χλωρίδα και η πανίδα, αλλά και η γεωλογική κατάσταση. Επομένως, όλη η δημιουργία ρέπει προς την καταστροφή, παρόμοια με τη συνεχώς εκφυλιζόμενη ανθρώπινη φύση. Οι καταστροφές από τα ηφαίστεια και τα παλιρροϊκά κύματα, που προέρχονται από τις γεωλογικές μεταβολές, δεν ήταν προφανώς μέρος του Παραδείσου. Όταν ο Αδάμ και η Εύα βρίσκονταν στον κήπο της Εδέμ, δεν υπήρχαν πολικοί παγετώνες, οι οποίοι από τον Κατακλυσμό και μετά επηρεάζουν τα καιρικά συστήματα. Αυτό συνάγεται από το γεγονός ότι βροχή δεν έπεφτε στη Γη, «ατμός δε ανέβαινεν από της γης και επότιζε παν το πρόσωπον της γηςii».
Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει την αγωνία μιας ολοένα και περισσότερο διαφθειρόμενης δημιουργίας, αλλά επισημαίνει παράλληλα και την επαγγελθείσα απολύτρωσηΙΙΙ. Τον Χριστιανισμό δεν τον αφήνουν αδιάφορο τα προβλήματα αυτά της φύσης. Οι δυτικές κοινωνίες λαμβάνουν μέτρα για την προστασία και της φύσης και του ανθρώπου από τις καταστροφές, με θαλάσσια φράγματα, ζώνες δασοπροστασίας, επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων κ.λ.π. Παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς, ο Χριστιανισμός εγκρίνει την επιστημονική έρευνα και τις επιστημονικές λύσεις σε τέτοια προβλήματαIVִ
5. Ο Χριστιανισμός θρηνεί επίσης για τα βάσανα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα και επιδιώκει να την ανακουφίσει με τη θέσπιση νόμων που βασίζονται στις Δέκα Εντολές, τις οποίες έδωσε ο Θεός στον Μωυσή. Ο Ιησούς συνόψισε αυτές τις εντολές στο “αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Μία έκθεση, που αναφερόταν στις απαντήσεις που έδωσαν διάφορες θρησκευτικές κοινότητες στα ερωτήματα που ύψωσε η καταστροφή από το τσουνάμι του Δεκεμβρίου του 2004, κίνησε το ενδιαφέρον μου. Ένας μουσουλμάνος ιμάμης έδωσε μία μοιρολατρική εξήγηση, ένας ινδός ιερέας έριξε την ευθύνη στο κακό κάρμα και ένας βουδιστής λάμα συνέστησε υποταγή στον πόνο. Ένας χριστιανός, αντίθετα, εξέφρασε το ξεχείλισμα της αγάπης του βοηθώντας τους πάσχοντες. Ναι, οι Χριστιανοί σπεύδουν να βοηθήσουν αυτούς που υποφέρουν και θλίβονται μαζί με τους θλιβόμενους. Δεν είναι όμως απελπισμένοι, «όπως το υπόλοιπο των ανθρώπων, που δεν έχουν καμία ελπίδα».
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί των άλλων θρησκειών δεν αισθάνονται τη θλίψη, όταν αποστερούνται των αγαπημένων τους προσώπων. Ο κάθε άνθρωπος δοκιμάζει τη θλίψη του χωρισμού από τους αγαπημένους του. Πρέπει όμως οι άνθρωποι αυτοί, πριν πεθάνουν, να οργανώσουν ορθολογικά τη ζωή τους. Ο Χριστιανισμός δέχεται ότι η ανθρωπότητα δεν εξελίσσεται κατά τρόπο αυτόματο μέσω φυσικών διαδικασιών, σκαρφαλώνοντας βαθμιαία σε κάποια ενελικτική σπείρα. Δέχεται επίσης ότι η ανθρωπότητα πρέπει να εφαρμόσει στην κοινωνία τις ηθικές αξίες – περιλαμβανομένης και αυτής της δικαιοσύνης – ξαναθυμίζοντας στον άνθρωπο το γεγονός ότι αυτές οι αξίες αντανακλούν τους νόμους που έθεσε ο Θεός στη δημιουργία Του. Κατά την διάρκεια της έρευνας που έκανα στην Ασία, διαπίστωσα ότι, ενώ πολλοί είχαν την πεποίθηση ότι οι μάζες των Ινδουιστών είναι καταδικασμένες να υποφέρουν για πάντα από τον αναλφαβητισμό και την ένδεια, οι χριστιανοί εργάτες οργάνωσαν και έθεσαν σε εφαρμογή εκπαιδευτικά και επαγγελματικά προγράμματα, που έδωσαν την ελπίδα στις ψυχές αυτών των ανθρώπων. Έκαναν αρδευτικά έργα και προήγαγαν τη γεωργία σε περιοχές που για χρόνια υπέφεραν από την ξηρασία και τον λιμό. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι ξέφυγαν από την αθλιότητα της άγνοιας και της φτώχειας, αφού πρώτα ελήφθησαν συγκεκριμένα μέτρα.
Πριν από δύο αιώνες, ο Γουίλιαμ Κάρεϋ, ο πρωτοπόρος Βαπτιστής ιεραπόστολος, και οι συνάδελφοί του ανάλωσαν τη ζωή τους καταγράφοντας τις τοπικές διαλέκτους και μεταφράζοντας την Βίβλο και άλλα βιβλία χριστιανικής λογοτεχνίας σε 44 γλώσσες και διαλέκτους, συμπεριλαμβανομένης και της σανσκριτικής. Ήταν τότε που η ντόπια θρησκεία των Βραχμάνων δίδασκε, ότι τα αυτιά οποιουδήποτε μέλους κατώτερης κάστας που θα άκουγαν σανσκριτικά, έπρεπε να γεμίσουν με καυτό μολύβι.
Οι Χριστιανοί συνεχίζουν να βοηθούν εκείνους που υποφέρουν στην Ινδία και σε άλλες χώρες. Ένα παράδειγμα είναι το πρόγραμμα ΕΛΠΙΔΑ της SIM, που φέρνει πράγματι την ελπίδα στους δυστυχείς που έχουν μολυνθεί από τον ιό του Έιτζ.
6. Ο Θεός θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να παρέμβει στον κόσμο μας και να αποτρέψει:
α) τις φυσικές καταστροφές και
β) την ανθρώπινη βία.
Αλλά αυτό γίνεται σπάνια, δεν είναι το συνήθως συμβαίνον. Μία ιστορική περίπτωση στην οποία ο Θεός επενέβη, ήταν τότε που μία απροσδόκητη και σφοδρή θύελλα σηκώθηκε από την ανατολική ακτή της Αγγλίας και διασκόρπισε την ισπανική αρμάδα, την οποία η Ρωμαιοκαθολική Ισπανία είχε στείλει για να εισβάλει και να πνίξει στο αίμα τη Διαμαρτυρόμενη Αγγλία. Ο πατέρας μου μού είχε πει ότι οι Χριστιανοί σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο προσεύχονταν, ζητώντας την προστασία του Θεού από τον ισπανικό στόλο που όλο και πλησίαζε στις ακτές, αλλά δεν μπορώ να το τεκμηριώσω από την ιστορική βιβλιογραφία.
Μία άλλη περίπτωση επέμβασης του Θεού συνέβη σε πρόσωπο του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος, όταν ο αδελφός μου Ντέιβ έπαθε άσχημα εγκαύματα από τον ήλιο σε ένα οδυνηρό γεμάτο δυσκολίες ταξίδι που έκανε με ένα Φιλιπινέζο πάστορα. Ο πάστορας προσευχήθηκε στον Θεό για βοήθεια. Ξαφνικά ένα σύννεφο εμφανίστηκε στον καθαρό ουρανό και παρείχε ανακούφιση στους δύο ταξιδιώτες από τον καυτό ήλιο.
Δεν περπατά όμως συχνά ο Θεός μέσα στην Ιστορία. Έχει θέσει τους νόμους που διέπουν την κίνηση της Ιστορίας και έχει αφήσει εμάς να τους χρησιμοποιούμε. Αν η εξέλιξη της ζωής βασιζόταν σε υπερφυσικές εξωανθρώπινες δυνάμεις, ο άνθρωπος, λόγω της δεισιδαιμονικής φύσης του, θα τις χρησιμοποιούσε ως μαγική λύση σε όλα του τα προβλήματα. Οι περισσότεροι “θείοι θεραπευτές” κηρύττουν ένα Ευαγγέλιο, το οποίο, με την επίμονη απαίτησή τους, θέλουν να εξαναγκάσουν να προσφέρει κατά παραγγελίαν λύσεις στους πιστούς. Αυτοί οι θεραπευτές γεμίζουν με χρήμα τα θησαυροφυλάκιά τους, αλλά και με θλίψη τους ειλικρινείς, αν και αφελείς, οπαδούς τους.
Πολλοί παραβλέπουν, ειδικά όταν συμβαίνει μία σημαντική καταστροφή, το γεγονός ότι ο Θεός έχει περπατήσει κατά το παρελθόν στην Ιστορία μας και θέλει να περπατήσει και στις ζωές μας, εάν τον προσκαλέσουμε. Η πιο καταπληκτική στιγμή της Ιστορίας ήταν τότε που «ο Λόγος σάρξ εγένετο», τότε που ένα μωρό γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Και εκείνη η μεγαλειώδης ενσάρκωση έγινε ακόμα σημαντικότερη για την δυστυχισμένη ανθρωπότητα, όταν ο ίδιος ο Υιός του Θεού, με την ελεύθερη βούλησή Του, θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας. Ο Ιησούς ενσαρκώθηκε για να ζήσει μεταξύ μας και για να υποστεί κάθε πόνο που εμείς αισθανόμαστε. Υπέμεινε τα περισσότερα δεινά από κάθε άλλον άνθρωπο. Αυτός, ο αναμάρτητος Θεός, που είχε θέσει σε κίνηση τον κόσμο και είχε καθορίσει την ποινή που πληρώνεται για την αμαρτία, υπέβαλε ο Ίδιος τον Εαυτό Του σε αυτή την ποινή, χάριν της δημιουργίας και του δημιουργήματος που τόσο αγάπησε. Μία τέτοια αγάπη είναι τόσο αδιανόητη, ώστε και ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός απορρίπτουν τον Ιησού ως Μεσσία. Σύμφωνα με το δικό τους σκεπτικό, ο Θεός δεν θα μπορούσε ποτέ να πεθάνει στο σταυρό. Ο θάνατός Του αποτελεί γι αυτούς απόδειξη ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Έρχονται όμως σε αντίθεση με τον Λόγο του Θεού που λέει στην Εβραίους 5:2: «Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας». Υποβλήθηκε σε θάνατο, για να καταστρέψει τη δύναμη του θανάτου με την Ανάστασή Του, ελευθερώνοντάς μας από την αμαρτίαVII.
7. Οι καλοί και οι αθώοι άνθρωποι (αθώοι υπό την έννοια ότι δεν ευθύνονται με συγκεκριμένες πράξεις ή παραλείψεις τους για την επέλευση κάποιου καταστροφικού αποτελέσματος) υποφέρουν μαζί με το υπόλοιπο της ανθρωπότητας, επειδή είμαστε όλοι απόγονοι του Αδάμ και συμμετέχουμε στα αποτελέσματα που επέφερε στον εαυτό του και σε όλη την δημιουργία η παρακοή του. Ως υπεύθυνα όντα που είμαστε, προικισμένα με τη νοημοσύνη που μας έχει δώσει ο Θεός, πρέπει να προστατεύουμε τους εαυτούς μας. Πρέπει να μεταχειριζόμαστε τα σώματα μας με σεβασμό, διατηρώντας το μέτρο και αποφεύγοντας τις καταχρήσεις, να κατοικούμε σε όσο το δυνατόν ασφαλέστερα οικοδομήματα, αποφεύγοντας έτσι κινδύνους που απειλούν εμάς και τα παιδιά μας. Πρέπει να αποφεύγουμε τους προβλέψιμους κινδύνους, όπως για παράδειγμα αποφεύγουμε να περπατάμε στην εθνική οδό σε ώρα μεγάλης κυκλοφορίας, εκτός αν πρέπει να απεγκλωβίσουμε έναν οδηγό που το αυτοκίνητό του έχει πάρει φωτιά.
Εάν ο Θεός επενέβαινε στις προσωπικές μας επιλογές, θα χάναμε γρήγορα το ένστικτο αυτοσυντήρησης και προαγωγής της ζωής μας, με το οποίο Αυτός μας έχει εφοδιάσει, και θα Τον κατηγορούσαμε σύντομα ότι μας έκανε ρομπότ. Μπορώ να φανταστώ ορισμένα από τα παράπονα που θα ακούγονταν. «Κοιτάξτε πόσο αυταρχικά φέρεται ο Θεός!». «Δεν σέβεται την ελευθερία μας». «Παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματά μας». Αυτά δεν είναι εξεζητημένα ενδεχόμενα. Μου έρχεται στο μυαλό μία περίπτωση, που κάποιο δικαστήριο απαγόρευσε σε μία κοινωνική υπηρεσία να παρακολουθεί και να ελέγχει μία έγκυο γυναίκα, για την οποία υπήρχαν υποψίες ότι έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών. Εκτός αυτού, εάν ο Θεός ενεργούσε ως η ουράνια κουβερνάντα μας, θα ήμασταν πραγματικά πρόθυμοι να τον υπακούμε πάντοτε; Δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο να απαιτούμε εκβιαστικά την προστασία Του, χωρίς ταυτόχρονα να απαιτούμε από τους εαυτούς μας και την υπακοή στο θέλημά Του.
Δυστυχώς μετά από κάποια καταστροφή, οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν, είτε τον Θεό, είτε τις αμαρτίες των ανθρώπων που επλήγησαν. Αυτό δεν είναι κάτι νέο. Οι άνθρωποι υπέβαλλαν στον Ιησού τέτοιες ερωτήσεις, όπως καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη. «Ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του;», ρώτησαν σχετικά με έναν τυφλό. Αυτή η ερώτηση είναι απόλυτα λογική στο χώρο του Ινδουισμού και του Βουδισμού. Αλλά ο Ιησούς τους απάντησε: «Κανένας. Αυτό συνέβη σε αυτόν για να δοξαστεί ο Θεός». Και τον θεράπευσε.
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Θεός είναι άδικος που ανάγκασε αυτόν τον άνθρωπο να περάσει από τέτοια θλίψη, για να δοξαστεί ο Ίδιος με τη θεραπεία του. Αλλά ο Ιησούς δεν είπε ότι ο Θεός προκάλεσε την τύφλωση. Είπε μόνο ότι η αναπηρία του δεν ήταν το αποτέλεσμα της προσωπικής του αμαρτίας και ότι ο Θεός θα δοξαζόταν με τη θεραπεία του. Πολλοί άνθρωποι αποκτούν αναπηρίες σε απρόσμενα ατυχήματα. Οι κίνδυνοι απειλούν κάθε ανθρώπινο βήμα. Ο Ιησούς εξήγησε σε κάποια άλλη περίπτωση ότι οι φυσικές καταστροφές δεν οφείλονται απαραίτητα στο ότι οι συγκεκριμένοι νεκροί και τραυματίες ήταν περισσότερο αμαρτωλοί από τους υπόλοιπουςVIII. Φυσικά και η αμαρτία μπορεί να προκαλέσει άμεσα κάποια ασθένεια, δεδομένου ότι ο Ιησούς προειδοποίησε σχετικά τον παραλυτικό που θεράπευσε στη ΒηθεσδάΙΧ. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη μετανοίας και αποδοχής της σωτηρίας του Θεού.
8. Καλά θα κάνουμε να είμαστε ευγενικοί με αυτόν που καλοπροαίρετα ρωτάει “πού ήταν ο Θεός;”. Σέβομαι την ερώτηση εάν είναι η αγωνιώδης κραυγή που βγαίνει από μία βαθιά τραυματισμένη ψυχή, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι μία ευκαιρία για να κατηγορήσει κανείς τον Θεό: «Κοιτάξτε, σίγουρα δεν υπάρχει κανένας Θεός αγάπης!». Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο Κάρολος Δαρβίνος, γιος κληρικού, όταν πέθανε η αδελφή του από λευχαιμία. «Γιατί του πατέρα μου τα θρησκευτικά μάγια, που καλούνται Πίστη, δεν δούλεψαν;», αναρωτήθηκε. Για να ανακουφιστεί από τον πόνο, ανέλαβε να αποδείξει ότι ο κόσμος μας πραγματικά δεν χρειάστηκε έναν δημιουργό, ακόμα κι αν η ιδέα του Θεού παρηγορούσε τους θρησκευόμενους γονείς του και τους φίλους τους. Στην πραγματικότητα ο Δαρβίνος κατέληξε να γίνει θεϊστής. Πίστευε ότι ο Θεός υπάρχει, αλλά ως μία απόμακρη δύναμη.
Θα μπορούσε η ερώτηση αυτή να είναι επίσης παρόμοια με αυτήν του αμετανόητου ληστή, που σάρκασε τον Ιησού στο σταυρό: “Εάν είσαι ο Γιος του Θεού, κατέβα από τον σταυρό και σώσε μας όλους”. Αλήθεια, γιατί ο Ιησούς δεν το έκανε; Θα μπορούσε να το κάνει. “Πού ήταν ο Θεός;”. Ο άλλος όμως εγκληματίας μετανιωμένος κατάλαβε το περιεχόμενο της βλάσφημης ρητορικής. Ανταπάντησε στον αμετανόητο ληστή ούτε λίγο ούτε πολύ: “Βούλωσέ το. Δεν βλέπεις ότι εμείς υποφέρουμε για τις αμαρτίες μας, αλλά αυτός είναι αθώος;”. Και μέσα στην επιθανάτια αγωνία του, εμπιστεύθηκε φανερά τον Ιησού, κερδίζοντας την αιώνια σωτηρία της ψυχής του Χ.
Μία πιο εύλογη ερώτηση θα ήταν η εξής: “Πού ήταν η πολυδιαφημισμένη τεχνολογική επιστήμη μας;”. Γιατί η ανθρωπότητα δεν χρησιμοποιεί τον νου που ο δημιουργός της έχει δώσει; Κατάλληλα χρησιμοποιημένη η τεχνολογία θα μπορούσε να ανιχνεύσει τους σεισμούς και τα παλιρροϊκά κύματα, προειδοποιώντας ολόκληρο τον κόσμο με την ταχύτητα του φωτός. Ένα τέτοιο σύστημα είναι σε λειτουργία στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στον Ινδικό Ωκεανό απλά δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα, γιατί φαίνεται πως δεν θεωρήθηκε αναγκαίο. Ίσως τώρα θα πρέπει να αναπτυχθεί ένα παγκόσμιο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης.
Σχετική είναι η ερώτηση που μερικοί Ταϊλανδοί υποβάλλουν: “Πού ήταν ο διευθυντής του μετεωρολογικού γραφείου μας;”. Η Ταϊλάνδη καλύπτεται πράγματι από το σύστημα προειδοποίησης που λειτουργεί στον Ειρηνικό, εκτός από τη δυτική ακτή της. Το γραφείο γνώριζε ότι ένας ισχυρός σεισμός είχε γίνει κάτω από τη θάλασσα και ότι θα μπορούσε να έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα. Αλλά, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων ABC της 4ης Ιανουαρίου του 2004, ο διευθυντής αποφάσισε να μην το δημοσιοποιήσει, από φόβο να μην τον κατηγορήσουν οι δεισιδαίμονες προληπτικοί ότι αυτός προκάλεσε την καταστροφή! Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Βουδισμός της Ταϊλάνδης συντηρεί έναν βαθιά εδραιωμένο στις ψυχές των κατοίκων ανιμισμό, οι οποίοι τρέφουν τυφλή εμπιστοσύνη στους μάγους ιερείς. Θεώρησε, φαίνεται, καλύτερο ο διευθυντής να ρίξει το φταίξιμο στον Θεό της Αγάπης των Χριστιανών, που επέτρεψε την καταστροφή.
«Πού ήταν Θεός;». Όποιος επιμένει σ αυτή την ερώτηση, πρέπει επίσης να υποβάλει και μία άλλη ερώτηση: «Πού ήταν Θεός, όταν αμάρτανα ενώπιόν Του κάποια άλλη μέρα; Γιατί δεν με τιμωρούσε εκείνη την ώρα;». Ε, ναι λοιπόν, είναι πράγματι ένας Θεός αγάπης και υπομονής.
9. Από τη στιγμή που έχουμε προσπαθήσει να εξερευνήσουμε εξονυχιστικά το «γιατί;», πρέπει να θίξουμε μία άλλη διάσταση, που εκτείνεται επέκεινα της ανθρώπινης κατανόησης, στο αιώνιο. Οι Γραφές μας λένε ότι ο Θεός δεν θέλει κανένας να χαθεί. Αντίθετα θέλει όλοι να μετανοήσουν και να δεχτούν την αιώνια ζωήΧΙ.
Δεδομένου ότι το τσουνάμι χτύπησε ξαφνικά, τι θα γίνει με τις χιλιάδες που δεν είχαν χρόνο να μετανοήσουν ή δεν ήξεραν τον τρόπο να προετοιμαστούν για την αιωνιότητα; Τι τερατώδες σενάριο έχω να προτείνω γι αυτούς; Κανένα. Δεν απαντώ σε “αμφίβολες” ερωτήσεις. Μόνο το ’γιο Πνεύμα ξέρει την αληθινή σχέση ενός προσώπου με τον Θεό και Αυτό μόνο μπορεί να προβλέψει εάν κάποιος θα δεχόταν το δώρο της αιώνιας ζωής ή όχι. Στην παραβολή του άφρονα πλούσιου και του Λαζάρου, ο Αβραάμ είπε ότι, εάν ο αμετανόητος δεν ακούει τον Λόγο του Θεού, δεν θα πίστευε ακόμα κι αν κάποιος ανασταινόταν από τους νεκρούςΧΙΙ.
Ξέρω ότι ο Θεός προειδοποίησε τον κόσμο τις ημέρες του Νώε: «Και είπε Κύριος, δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμα μου μετά του ανθρώπου, διότι είναι σάρξ». Τους έδωσε άφθονο χρόνο να μετανοήσουν.
Ο πατέρας του Νώε, ο Μαθουσάλας, ήταν μία ζωντανή προειδοποίηση που διήρκεσε περίπου χίλια έτη. Το όνομά του σημαίνει “όταν πεθάνει, θα συμβεί”.
Χωρίς καμία αμφιβολία, καθώς η Κιβωτός απομακρυνόταν πλέοντας στα νερά, οι γείτονες του Νώε στην απελπισμένη προσπάθειά τους να σωθούν από τον πνιγμό θα έκραζαν: «Που είσαι Θεέ της αγάπης;». Δεν ήθελαν να καταλάβουν ότι ο Θεός παρέτεινε τη ζωή του Μαθουσάλα, καθιστώντας τον το γηραιότερο άτομο της Ιστορίας, περιμένοντας την μεταμέλειά τους.
10. Το τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού είναι μόνο μία πρόγευση αυτού που πρόκειται να έρθει επάνω σ αυτόν τον κόσμο. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, που δίνεται από τον Χριστό, προειδοποιεί ότι στους έσχατους καιρούς το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού θα καταστραφεί από τη φωτιά και το σεισμό. Παρά την προειδοποίηση και παρά την εναλλακτική λύση της αποδοχής της Χάριτος του Θεού, οι άνθρωποι θα προτιμήσουν να κρυφτούν στις σπηλιές, παρά να μετανοήσουν. Αντί της μετάνοιας, θα αναθεματίζουν τον ΘεόΧΙΙΙ. Δυστυχώς, οι άνθρωποι κατηγορούν ενστικτωδώς τον Θεό – «πού ήταν ο Αγαθός Θεός σας, όταν πέθαιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» – αντί να κατηγορήσουν τον Σατάν, ο οποίος στο παρόν σχήμα «ελέγχει ολόκληρο τον κόσμοXIV».
Δεν μπορούμε να συλλάβουμε το κακό σε σχέση με την δικαιοσύνη, την αμαρτία σε σχέση με την αγιότητα, την θνητότητα σε σχέση με την αθανασία του Θεού. Η φιλοσοφία μπορεί να οργανώσει ορθολογικά την ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά, σχετικά με το χρόνο και την αιωνιότητα, μπορούμε μόνο να δεχτούμε τον Λόγο του Θεού, επειδή ποτέ δεν έχει διαψευστεί. Σε αυτήν την ζωή, αποδίδουμε τέτοια σημασία στο χρόνο και την ύλη, ώστε δεν μπορούμε να συλλάβουμε μεγαλύτερης σπουδαιότητας έννοιες, όπως της αιωνιότητας και του πνεύματος. Όπως ένα αγέννητο παιδί μέσα στον αμνιακό σάκο δεν μπορεί να αντιληφθεί τον έξω κόσμο, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ύπαρξη πέρα από τον κόσμο που βλέπουμε και αγγίζουμε. Εν τω μεταξύ, έχουμε γίνει αδιάφοροι για το κακό και το επικίνδυνο καθεστώς της αμαρτίας, μέσα στο οποίο η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων ζει και κινείται.
Ποιά μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από το τσουνάμι.
Ένα τέρας ξαφνικά σηκώθηκε από τον ωκεανό που λαμπίριζε μια ηλιόλουστη ημέρα και σάρωσε στο πέρασμά του πόλεις και χωριά, εξαφανίζοντας ολόκληρες κοινότητες στο πέρασμά του; Καθώς ευσπλαχνικά ανακουφίζουμε τον πόνο των συνανθρώπων μας, πρέπει επίσης να μας απασχολήσουν εκείνοι που δεν έχουν προετοιμαστεί ακόμα για την αιωνιότητα. Ο Ιησούς μας έδωσε το Ευαγγέλιο για να το κηρύξουμε προς τους ανθρώπους κάθε φυλής, θρησκείας και έθνους.
“Που είναι Θεός;”. Ο Ιησούς απάντησε λέγοντας στους μαθητές του: “Εσείς είστε το φως του κόσμουXV”. Το φως που τύφλωσε τον Παύλο στο δρόμο προς Δαμασκό, δεν ήταν ο βουδιστικός “Αυτο-Διαφωτισμός”, αλλά ο Χριστός, η ελπίδα της δόξας, που κατοικεί μέσα στον πιστό. Το Πνεύμα του Χριστού λάμπει μέσα στις καρδιές των παιδιών του. Στις καρδιές των παιδιών του, εκεί είναι ο Θεός. Αυτός είναι η ελπίδα για έναν κόσμο που υποφέρει. Μας έχει δώσει την εντολή: «Προχωρήστε, αφήστε το φως σας να λάμψει».
SIM, Τορόντο, 7 Ιανουαρίου 2005
Χάρολντ Φούλερ
ΠΗΓΕΣ
ιΛουκάς 19:41 και Ιωάννης 11: 35
ΙΙ Γένεση 2:6
iiiΡωμαίους 8
ivΑκόμη και όταν όλος ο κόσμος και οι άλλες θρησκείες δεν έλαβαν υπόψη ή αρνήθηκαν την επιστήμη, χριστιανικές κοινότητες, όπως τα μοναστήρια, ήταν κέντρα της έρευνας και της μάθησης. Τι συνέβη όμως με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην περίπτωση του Γαλιλαίου; Η μεσαιωνική Εκκλησία είχε απλά προσκολληθεί στην ειδωλολατρική άποψη για τον κόσμο των προηγούμενων αιώνων.
vΜανγκαλβάντι Βισάλ, Ινδία – το μεγάλο πείραμα, σ. 210, 221, Farnham: Pippa Rann, 1997,
viMανγκαλβάντι Βισάλ, Ιεραποστολική Συνωμοσία, Letters to a Postmodern Hindu. Mussoorie: Nivedit, 1996.
viiΕβραίους 4:15
viiiΛουκάς 13:1-5
ixΟ τυφλός: Ιωάννης 9:2 – Ο παραλυτικός: Ιωάννης 5:14
xΛουκάς 23:39, 40
xiΒ΄ Πέτρου 3:9
xiiΛουκάς 16
xiiiΑποκάλυψη 16
xivΑ΄ Ιωάννου 5:19. Αν και ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων, διάλεξε να πετύχει την νίκη του πάνω στο κακό σ ένα διαφορετικό βασίλειο, το οποίο βρίσκεται μέσα σας (Λουκάς 17:21).
xvΟι τρεις αναφορές: Ματθαίος 5:14 – Κολοσσαείς 1:27 – Ματθαίος 5:16.
’ρωμα ζωής εν μέσω τραγωδίας
Ο αδελφός του φίλου μας Σούι αποφάσισε να πάει στο Πουκέ της Ταϊλάνδης για διακοπές με την οικογένειά του. Για τρεις συνεχόμενες νύχτες, ο άνθρωπος αυτός έβλεπε φρικτά όνειρα. Έβλεπε μέλη της οικογένειάς του να βρίσκονται πεσμένα μπρούμυτα στην ακτή. Ήταν πολύ στενοχωρημένος, αλλά δεν είπε τίποτα σε κανέναν και το κράτησε για τον εαυτό του.
Το πρωί της Κυριακής στις 26 Δεκεμβρίου, η οικογένεια σχεδίαζε, όπως κάθε πρωί, να απολαύσει την παραλία. Η μητέρα όμως είχε ένα ισχυρό και πιεστικό προαίσθημα να μαζέψει την οικογένεια και να προσευχηθούν. «Γιατί Κύριε;», παραπονέθηκε. «Είμαστε σε διακοπές και όλο τον υπόλοιπο χρόνο πηγαίνουμε στην εκκλησία ανελλιπώς». Τα παιδιά δεν έφεραν αντίρρηση για τη ματαίωση του πρωινού μπάνιου στην παραλία.
Στις 9:30 το πρωί μαζεύτηκαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου για προσευχή. Μετά από 20 λεπτά, τα ύψους 30 μέτρων κύματα χτύπησαν την κοντινή παραλία, εκεί που θα βρίσκονταν υπό κανονικές συνθήκες. Ο αδελφός του Σούι εμβρόντητος εξομολογήθηκε στην οικογένειά του τα φρικτά όνειρα που τον ταλαιπωρούσαν τις προηγούμενες νύχτες. Αισθάνθηκε ότι τον επέπληξε ο Θεός, γιατί δεν Τον άφησε να του μιλήσει. Η σύζυγός του όμως είχε ακούσει το κάλεσμά Του και είχε υπακούσει. Έτσι η οικογένειά τους σώθηκε από την καταστροφή.
Ευχαριστούμε τον Θεό για την οικογένεια αυτή και ζητάμε να δώσει ο Θεός ευρυχωρία ψυχής και ελπίδα σε άλλες οικογένειες που βρίσκονται σε μεγάλη θλίψη. Στη δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους 2:14, ο Απόστολος Παύλος λέει:
“Πλην χάρις εις τον Θεόν, όστις πάντοτε κάμνει ημάς να θριαμβεύωμεν διά του Χριστού και φανερόνει εν παντί τόπω δι ημών την οσμήν της γνώσεως αυτού”.
Σε περιόδους τραγωδίας, όπως αυτή, καθώς υψώνουμε τις προσευχές μας και προσφέρουμε βοήθεια στο όνομα του Ιησού, γινόμαστε ένα άρωμα ζωής.
Μπορούμε όλοι να είμαστε ένα γλυκό άρωμα ζωής, που θα αναδίδει τις μυρωδιές του γύρω του, στο περιβάλλον του, όποιο κι αν είναι αυτό.
Sim.org
Για να μη ξεχάσουμε
Στο έλεος των κυμάτων
Για να μη σταματήσουμε να προσευχόμαστε
Στις 26 του Δεκέμβρη του 2004, το μεγάλο τσουνάμι χτύπησε χώρες γύρω από τον Ινδικό Ωκεανό, σκορπίζοντας ερήμωση και καταστροφή. Η παρακάτω αναφορά μάς δόθηκε από Χριστιανούς που εργάζονται στην περιοχή.
Ο Τζακουί Χουλ, αναπληρωτής διευθυντής του Θεολογικού Κολεγίου Μπαλντέους στο Τρινκομαλί της ΒΑ Σρι Λάνκα, γράφει:
«Η οικογένειά μας βρισκόταν στο Μαννάρ για τα Χριστούγεννα. Το Μαννάρ δεν δέχθηκε άμεσο χτύπημα από το κύμα, αλλά οι κάτοικοι δεν ήταν σίγουροι ότι δεν θα ερχόταν άλλο, και έτσι πολλοί έφυγαν από το νησί για να εγκατασταθούν σε πιο ασφαλή μέρη της ενδοχώρας. Εμείς αποφασίσαμε να μείνουμε και να γυρίσουμε στο Τρινκομαλί στις 29 του Δεκέμβρη. Ευτυχώς το Κολέγιο και οι περισσότεροι φοιτητές μας ήταν καλά, αλλά πολλοί άνθρωποι γύρω μας υπέφεραν σε απίστευτο βαθμό, περισσότερο από την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων, παρά από την καταστροφή των σπιτιών και των υπαρχόντων τους. Πολλά προσφυγικά στρατόπεδα έχουν ξεφυτρώσει γύρω από το Τρίνκο. ’νθρωποι υπάρχουν παντού ανακατεμένοι με φορτηγάκια και μηχανάκια. Όλοι ζουν ουσιαστικά στο δρόμο.
Επισκεφθήκαμε μία οικογένεια που είχε χάσει 19 μέλη της. Μίλησα με μία κυρία που είχε χάσει τα 5 παιδιά της. Δύο από αυτά τα άρπαξε κυριολεκτικά από τα χέρια της το κύμα. Δύο άλλοι άνδρες είχαν χάσει τις συζύγους και τα παιδιά τους. Η θλίψη τους ξεπερνάει κάθε φαντασία. Διανέμονται τρόφιμα και τα θύματα μπορούν να μένουν με συγγενείς τους (10 οικογένειες σ ένα δωμάτιο), αλλά ποιος μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο τους; Προτιμούν να στεγάζονται σε συγγενικά σπίτια. Στα στρατόπεδα όλοι κλαίνε συνεχώς. Τα περισσότερα από τα υπάρχοντά τους έχουν κλαπεί μέσα από τα ερείπια των σπιτιών τους.
Καθώς είχαμε πάρει το δρόμο της επιστροφής, το Ναυτικό μας προειδοποίησε ότι ερχόταν ένα ακόμα κύμα, που είχε ήδη χτυπήσει τη Μπαττικάλοα. Οι άνθρωποι έτρεχαν παντού πανικόβλητοι, κουβαλώντας μαζί τους τα πενιχρά τους υπάρχοντα. Στους δρόμους βασίλευε χάος, καθώς τα οχήματα και οι πεζοί προσπαθούσαν να φτάσουν σε ψηλότερες περιοχές. Μεταφέραμε μία δεκαπενταμελή οικογένεια σε ασφαλές μέρος λίγα μίλια μακρύτερα. Η ζωή ξαφνικά έγινε επισφαλής για όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Το κύμα χτύπησε την ώρα που οι πιστοί ήταν στην εκκλησία. Αν βρίσκονταν στα σπίτια τους, μαζί με αυτά θα έχαναν και τη ζωή τους. Εντούτοις, υπήρχαν δύο εκκλησίες, μια στη Μπαττικάλοα και μια στο Μουλιτάιβου, κοντά στη θάλασσα. Το κύμα παρέσυρε τόσο το κτίριο, όσο και τους ανθρώπους.
Πως πρέπει να συμπεριφερθούμε ως Κολέγιο μέσα σε αυτή την κρίση; Μας αναπτέρωσε το ηθικό το ότι μερικοί φοιτητές μας βοηθούσαν στη διανομή τροφίμων και ρούχων. Απ ότι φαίνεται, οι περισσότεροι καλύπτουν με αυτές τις διανομές τις βασικές ανάγκες τους προς το παρόν, αλλά οι άνθρωποι χρειάζονται επίσης να κλάψουν, να νοιώσουν κάποιον δίπλα τους. Προσευχηθείτε γι αυτές τις πολύτιμες ψυχές! Μόνο ο Θεός μπορεί πράγματι να παρηγορήσει καρδιές. Είδαμε αντάρτες των Ταμίλ και κυβερνητικό στρατιωτικό προσωπικό να συνεργάζονται, βγάζοντας ανθρώπους από τα χαλάσματα. Και οι δύο πλευρές υπέστησαν μεγάλες απώλειες στο πολεμικό υλικό τους, γεγονός που καθιστά απίθανη την άμεση επανέναρξη των μαχών. Έτσι, μέσα στον όλεθρο και την καταστροφή, ο Θεός μπορεί να ξετυλίγει τα δικά Του σχέδια. Ευχαριστούμε για τις προσευχές σας».
EVANGELICALS NOW
—————————————————————————-
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Βύβλος», τεύχος 15 (Ιούλιος-Αύγουστος 2005) και αναδημοσιεύεται εδώ με ευγενική άδεια του εκδότη του.