Ζούμε στον 21ο αιώνα και το σοβαρότατο ζήτημα που λέγεται «έκτρωση» ή «άμβλωση» συνεχίζει να διχάζει τους ανθρώπους. Στις μέρες μας οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν νομιμοποιήσει τις εκτρώσεις όπως και πάρα πολλές χώρες του κόσμου. Οι αριθμοί συγκλονίζουν. Υπολογίζεται πως στις ΗΠΑ από το 1973 κι εδώ, έχουν γίνει περισσότερες από 53 εκατομμύρια εκτρώσεις. Θα μπορούσαν να είναι οι νεκροί ενός παγκοσμίου πολέμου αλλά είναι κάτι χειρότερο. Μοιάζει με τους νεκρούς ενός «εμφυλίου πολέμου» καθώς μιλούμε για μία μόνο χώρα. Αλλά και πάλι πρόκειται για κάτι χειρότερο. Φαίνεται σαν να έχει κηρυχθεί ένα είδος «γονικού πολέμου» όπου οι γονείς δεν θέλουν το κυοφορούμενο παιδί τους και του αφαιρούν τη ζωή!
Στην Ελλάδα μας λέγεται ότι έχουμε την πρωτιά στις εκτρώσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν γνωρίζουμε τους ακριβείς αριθμούς αλλά απ ό,τι γράφεται 200 με 300 χιλιάδες εκτρώσεις γίνονται κάθε χρόνο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως μία ελληνική πόλη το ανθρώπινο δυναμικό της καταστρέφεται κάθε χρόνο κι ας έχουμε σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα!
Ποια είναι η αιτιολογία αυτής της παγκόσμιας άσκησης βίας στα ανυπεράσπιστα έμβρυα; Η αμφισβήτηση κάποιων ότι το έμβρυο είναι άνθρωπος και η υπεράσπιση του δικαιώματος της γυναίκας ν’ αποφασίζει τι θα κάνει με το σώμα της. Στ’ αλήθεια, με ποια λογική κάποιοι λένε πως το έμβρυο των λίγων ημερών ή εβδομάδων δεν είναι άνθρωπος; Τι είναι; Μήπως είναι κουνέλι ή ψάρι ή κάτι άλλο; Από έναν γάτο και μια γάτα δεν γεννιέται γατάκι; Από έναν σκύλο και μια σκύλα δεν γεννιέται σκυλάκι; Μέσα στο κάθε είδος, αρσενικό και θηλυκό δεν γεννούν το δικό τους είδος και μόνο; Το ανθρώπινο λοιπόν έμβρυο δεν είναι άνθρωπος; Το γεγονός ότι τον πρώτο καιρό της κύησης αποτελεί μια αδιαμόρφωτη «μάζα» σημαίνει ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο; Είναι απλά οργανικοί ιστοί; Και πότε ακριβώς γίνεται άνθρωπος η «μάζα» αυτή και ποιος είναι ο καθοριστικός παράγοντας που την καθιστά άνθρωπο; Μέσα στην αρχική άμορφη «μάζα» δεν βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του εντυπωσιακού DΝΑ, που στην κατάλληλη στιγμή θα αναπτυχθούν και θα σχηματίσουν έναν πλήρη άνθρωπο, μοναδικό ανάμεσα στα υπάρχοντα δισεκατομμύρια των ανθρώπων; Και το σπουδαιότερο, μέσα σ αυτή τη «μάζα» δεν υπάρχει μια ανθρώπινη ψυχή με νοημοσύνη, βούληση και ηθική συνείδηση; Όλα τα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά του νέου σε σχηματισμό ανθρώπου, δεν υπάρχουν στο γονιμοποιημένο ωάριο; Από τη στιγμή της σύλληψης πρόκειται για έναν καινούριο άνθρωπο με σώμα και ψυχή. Αυτή η απλή και ταυτόχρονα βαθιά σοφή θέση αποτελεί την αλήθεια του ζητήματος που όλοι οι άνθρωποι οφείλουμε ν αποδεχθούμε. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική ένδειξη πως κατά τη σύλληψη δεν έχουμε να κάνουμε με άνθρωπο. Ποιος είναι αυτός που θ αποφανθεί πως η ψυχή του μεταβιβάζεται σε μια ύστερη χρονική στιγμή και με ποιο τρόπο; Ποιος είναι αυτός που θα ισχυριστεί πως την τάδε χρονική στιγμή της κύησης το έμβρυο γίνεται άνθρωπος διότι τι;
Ας δούμε πώς η θεόπνευστη Αγία Γραφή εκφράζεται στο θέμα μας. Ο άγγελος Γαβριήλ προαναγγέλλει στον Ζαχαρία τη γέννηση γιου, του γνωστού Ιωάννη του βαπτιστή. Ανάμεσα στ’ άλλα του λέει, «καὶ πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ» (Λκ. 1:15β), «θα γεμίσει με ‘Aγιο Πνεύμα ενώ ακόμη βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας του». Να μια εκπληκτική αλήθεια, πως ο Θεός θέλει και μπορεί να εργάζεται στο διαμορφούμενο έμβρυο, αυτό που εμείς υποτιμούμε και λέμε, «και τι είναι αυτό το αγέννητο ον;» Λίγο παρακάτω ο ευαγγελιστής Λουκάς παραθέτει μια δεύτερη εκπληκτική αλήθεια. Ο άγγελος Γαβριήλ φανερώνεται στη Μαριάμ και της προαναγγέλλει την εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη και γέννηση του Ιησού Χριστού και την ενημερώνει ταυτόχρονα για την κυοφορία της Ελισάβετ με τα λόγια, «καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενίς σου καὶ αὐτὴ συνείληφεν υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ» (Λκ. 1:36), «η Ελισάβετ η συγγενής σου συνέλαβε κι αυτή γιο στα γεράματά της και βρίσκεται στον έκτο μήνα αυτή που είναι γνωστή ως στείρα». Ώστε ο άγγελος Γαβριήλ ενώ αναφέρεται στο έμβρυο των έξι μηνών, το αποκαλεί «γιο», «υἱὸν». Όλοι γνωρίζουμε ότι ο «γιος» είναι άνθρωπος είτε είναι έξι μηνών αγέννητος είτε έξι μηνών γεννημένος είτε έξι χρονών είτε τριάντα έξι χρονών. Η τρίτη εκπληκτική αλήθεια συμβαίνει όταν η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ, όπου η Μαριάμ ασπάζεται την Ελισάβετ η οποία γεμίζει με ‘Aγιο Πνεύμα και λέει, «ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου.» (Λκ. 1:44) Εδώ πραγματικά αδυνατούμε να κατανοήσουμε πώς γίνεται αυτό. Το άκουσμα του ασπασμού κάνει το βρέφος να σκιρτήσει με αγαλλίαση! Κατ’ αρχήν το έμβρυο εδώ αποκαλείται «βρέφος». Κατά κανόνα ονομάζουμε βρέφος το γεννημένο παιδί, το μωρό. Ως «βρέφος» αναφέρεται ο Ιησούς στη φάτνη και πολλά χρόνια αργότερα οι μητέρες έφεραν τα «βρέφη» τους στον Ιησού να τα ευλογήσει. Είναι τόσο απλό, πρόκειται σε κάθε περίπτωση για άνθρωπο. Αλλά ένα έμβρυο έξι μηνών να σκιρτά με αγαλλίαση; Προφανώς ναι όταν ο Θεός είναι εκεί, μαζί του!
Ακόμη κι αν θεωρήσουμε αυτό το γεγονός ως εξαιρετικά σπάνιο δεν παύει να είναι ενδεικτικό του τι θέλει και μπορεί να κάνει ο Θεός μέσα στη μήτρα μιας μητέρας, καθώς είναι ο Θεός Αυτός που φέρνει έναν άνθρωπο στον κόσμο για να τον χρησιμοποιήσει για μεγάλα πράγματα. Με αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων καταλαβαίνουμε ότι μια έκτρωση αποτελεί τον αντίποδα των παραπάνω θεϊκών επεμβάσεων. ‘Eνα έμβρυο ή βρέφος, γιος ή κόρη το ίδιο είναι όπως και να το αποκαλέσουμε που συνοδεύεται με την αγάπη και την εκπληκτική σοφία και φροντίδα του Ουράνιου Πατέρα, συμβαίνει να θανατώνεται βίαια για κάποιο «σοβαρό» λόγο που η μητέρα του επικαλείται και που είναι απόλυτα σίγουρο ότι η ευθύνη δεν βαρύνει αυτό. Ναι, είναι αλήθεια πως τα δύο αυτά γεγονότα, η σύλληψη και κυοφορία του Ιωάννη ή του Ιησού και αυτή η συνεύρεση της «μιας νύχτας» που κατέληξε σε μια αθέλητη εγκυμοσύνη δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Είναι όμως επίσης αλήθεια πως μπορούμε να γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού για τη ζωή μας και τους μηχανισμούς του Θεού. Οι περισσότερες από αυτές τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες αποτελούν το αποτέλεσμα ενός τρόπου ζωής που αγνοεί τον Θεό συνειδητά ή ασυνείδητα. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις όμως είναι αλήθεια πως το κυοφορούμενο έμβρυο είναι άνθρωπος. Η πραγματικότητα αυτή μπορεί να συμβάλλει στην αφύπνιση της μητέρας και του πατέρα, ότι δηλαδή δεν μπορεί κανείς να παίζει με τη δημιουργία του Θεού και τις ανθρώπινες υπάρξεις, έστω κι αν αυτές έχουν αρχικά τη μορφή του εμβρύου. Αν η μητέρα, κυρίως, δεν αφυπνιστεί από το γεγονός της εγκυμοσύνης καθ’ εαυτό και προβεί στην έκτρωση, θ’ αφυπνιστεί κατόπιν μέσα στις πολύ επώδυνες συνέπειες που θα την ακολουθούν για όλη της τη ζωή. ‘Oμως η ζημιά θα είναι πολύ μεγάλη κι ανεπανόρθωτη. Τολμούμε να φανταστούμε την Ελισάβετ και τη Μαριάμ να βρίσκουν λόγο για να κάνουν έκτρωση; Να είναι ο Θεός που εργάζεται στην Ιστορία του κόσμου μας φέρνοντας ανθρώπους πάνω στη γη που θα σταθούν ευλογία για όλη την ανθρωπότητα κι οι γυναίκες αυτές να περιφρονούν την πάνσοφη βουλή του Θεού με τη δικαιολογία, «είναι κάτι που ανήκει στο σώμα μου και θα κάνω ό,τι θέλω μ αυτό»! Σχετικά με το επιχείρημα του «δικαιώματος» της γυναίκας για το σώμα της θα μιλήσουμε την επόμενη φορά.
Ας σκεφτούμε σοβαρά το γεγονός ότι ο Θεός έχει μιλήσει στην ανθρωπότητα κι έχουμε σε γραπτή μορφή το λόγο Του κι ας αρχίσουμε να τον μελετούμε κι εκτιμούμε. Ο λόγος Του μας φωτίζει, μας νουθετεί, μας διορθώνει και μας σώζει.