Το ανάγνωσμά μας είναι η περικοπή Ματθαίος 1:18-25:
18 Και να πώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός: Η μητέρα του η Μαρία, αφού αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ, χωρίς να έρθουν σε σαρκική επαφή μεταξύ τους έμεινε έγκυος με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. 19 Τότε ο Ιωσήφ, ο άντρας της, επειδή ήταν δίκαιος άνθρωπος και δεν ήθελε να την εκθέσει, σκέφτηκε να την χωρίσει κρυφά. 20 Αλλ΄ ενώ αυτός έκανε αυτές τις σκέψεις, ένας άγγελος του Κυρίου παρουσιάστηκε στο όνειρό του και του είπε: «Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις μαζί σου τη Μαρία, τη γυναίκα σου, γιατί αυτό που γεννήθηκε μέσα της προέρχεται από το Πνεύμα το Άγιο. 21 Θα γεννήσει λοιπόν γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού, γιατί αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους». 22 Κι όλο αυτό έγινε έτσι ώστε να εκπληρωθεί αυτό που είχε πει ο Κύριος μέσω του προφήτη:
23 «Δείτε! Η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ, που σημαίνει: Ο Θεός μαζί μας».
24 Όταν ξύπνησε ο Ιωσήφ από τον ύπνο, έκανε όπως τον πρόσταξε ο άγγελος τού Κυρίου και πήρε μαζί του τη γυναίκα του. 25 Όμως δεν ερχόταν σε σαρκική επαφή μαζί της, ώσπου γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο και τον ονόμασε Ιησού. (μτφ ΛΟΓΟΥ)
Ο ευαγγελιστής Ματθαίος τονίζει πως η παρθενική γέννηση τού Ιησού εκπληρώνει μια γραφή, δηλαδή έναν θεόπνευστο λόγο, έναν λόγο Θεού. Ο λόγος αυτός είναι το εδάφιο Ησαΐας 7:14, που λέει ακριβώς ότι το εδάφιο 23 που μόλις διαβάσαμε από τον Ματθαίο, εκτός από μία λέξη που διαφέρει. Ο Ησαΐας γράφει «και καλέσεις το όνομα αυτού [μτφ Εβδομήκοντα]» ενώ ο Ματθαίος γράφει «και καλέσουσιν… [κριτικό κείμενο]».
Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στο κείμενο τού προφήτη Ησαΐα για ν’ αντιληφθούμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες ειπώθηκε αυτή η προφητεία. Ο βασιλιάς τής Συρίας και ο βασιλιάς τού Ισραήλ έχουν συμμαχήσει εναντίον τού βασιλιά τού Ιούδα, που είναι ο Άχαζ. Ο Άχαζ τρέμει αυτούς τους δύο και ο Θεός στέλνει τον προφήτη Ησαΐα στον βασιλιά Άχαζ να του δώσει το μήνυμα πως δεν πρόκειται η απειλή αυτών των δύο να πραγματοποιηθεί. Όχι μόνον η Συρία και το Ισραήλ δεν θα νικήσουν τον Ιούδα αλλά και σε 65 χρόνια από την στιγμή εκείνη της απειλής, ο Εφραΐμ (δηλαδή το βασίλειο τού Ισραήλ) θα κατακτηθεί από τους Ασσυρίους. Ο Ησαΐας λέει στον βασιλιά Άχαζ, «ζήτα από τον Θεό ένα σημάδι». Ο Άχαζ παριστάνει τον πνευματικό άνθρωπο, πως δήθεν δεν θέλει να πειράξει τον Θεό και δεν ζητάει κανένα σημάδι. Τότε ο Θεός δίνει το σημάδι που θέλει να δώσει, και αυτό είναι πως «η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, ο οποίος θα ονομαστεί “Εμμανουήλ”». Και προσθέτει ο προφήτης:
15 Θα τρώει ανθόγαλο και μέλι ωσότου μάθει να απορρίπτει το κακό και να επιλέγει το αγαθό. 16 Γιατί, πριν μάθει ακόμα το παιδί ν’ απορρίπτει το κακό και να επιλέγει το αγαθό, η χώρα τών δυο βασιλιάδων που εσύ τους τρέμεις, θα ερημωθεί. 17 Αλλά ο Κύριος θα φέρει σ’ εσένα και στο λαό σου και στους απογόνους του πατέρα σου, μέρες δυστυχίας τέτοιες, που δεν φανήκαν από τότε που αποχωρίστηκε ο Ισραήλ απ’ τον Ιούδα. Αυτό θα γίνει με τον βασιλιά τών Ασσυρίων».
Από τα λόγια αυτά φαίνεται πως ο γιος αυτός θα γεννιόταν εκείνη την εποχή. Κάποιοι ερμηνευτές υποστηρίζουν την άποψη πως αυτός ήταν ο Εζεκίας, ο γιος τού Άχαζ. Είναι όμως πιθανότερο πως ήταν ο γιος τού Ησαΐα. Διαβάζουμε στο επόμενο κεφάλαιο (8:1-4) τα εξής:
1 Ο Κύριος μου είπε: «Πάρε μια πλάκα μεγάλη και γράψε πάνω της με ευανάγνωστη γραφή: Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ (ταχεία λαφυραγώγηση – βιαστική αρπαγή)». 2 Την έδειξα σε δύο αξιόπιστους μάρτυρες, στον ιερέα Ουρία και στο Ζαχαρία, γιο του Ιεβερεχία. 3 Έπειτα συνευρέθηκα με τη γυναίκα μου την προφήτισσα, κι αυτή έμεινε έγκυος και γέννησε γιο. Τότε ο Κύριος μου είπε: «Ονόμασέ τον “Μαχέρ-σαλάλ-χας-βαζ”. 4 Γιατί πριν μάθει ακόμα το παιδί να λέει “πατέρα” και “μητέρα”, της Δαμασκού τα πλούτη και της Σαμάρειας τα λάφυρα θα τα φέρουν στον βασιλιά τής Ασσυρίας».
Και παρακάτω τα εδάφια 8-10 και 16-18:
Ο Θεός είναι μαζί μας. Θ’ απλώσει τα φτερά του για να σκεπάσει όλη τη χώρα. 9 Λαοί, όσο κι αν συνασπίζεστε, θα συντριβείτε! Ακούστε όλοι εσείς που κατοικείτε στα πέρατα της γης! Εξοπλιστείτε όσο θέλετε, αλλά στο τέλος σάς προσμένει ο τρόμος! Εξοπλιστείτε όσο θέλετε· κι όμως θα συντριβείτε! 10 Κάντε σχέδια, θα εκμηδενιστούν! Πάρτε αποφάσεις, θα ’ναι ανώφελες! Γιατί ο Θεός είναι μαζί μας… 16 Θα φυλάξω τη μαρτυρία, θα εμπιστευθώ τη διδασκαλία στους μαθητές μου. 17 Ο Κύριος τώρα κρύβεται από τους απογόνους τού Ιακώβ· εγώ όμως θα τον περιμένω. 18 Να ’μαι, εγώ και τα παιδιά που μου ’δωσε ο Θεός, είμαστε σύμβολα και σημεία για τον Ισραήλ εκ μέρους τού Κυρίου τού σύμπαντος που κατοικεί στο όρος Σιών.
Το εδάφιο 18 στηρίζει ικανοποιητικά την άποψη ότι ο γιος αυτός του Ησαΐα ήταν η εκπλήρωση της προφητείας περί του παιδιού που θα γεννιόταν.
Η λέξη που χρησιμοποιεί το εβραϊκό κείμενο για την λέξη παρθένος είναι αλμά και σημαίνει νεαρή κοπέλα που βρίσκεται σε ηλικία γάμου. Ενδέχεται να αναφέρεται σε παρθένο, ενδέχεται να αναφέρεται σε νιόπαντρη γυναίκα. Με αυτό το δεδομένο οι περισσότεροι Ιουδαίοι ερμηνευτές απορρίπτουν την μεσσιανική ερμηνεία τού εδαφίου. Εδώ φαίνεται καθαρά πως είναι δυνατό ένας ερμηνευτής να επιλέγει και προβάλλει εκείνη την ερμηνεία που ταιριάζει με τις ιδέες του και όχι οπωσδήποτε με την αντικειμενική εξέταση τού κειμένου. Το κείμενο που διαβάσαμε κάνει σαφές ότι το παιδί αυτό της προφητείας θα γεννηθεί τότε, στα αμέσως επόμενα χρόνια και θα είναι μαρτυρία ότι ο Θεός θα προστατέψει τον Ιούδα αν και ούτε αυτός θ’ αποφύγει μακροπρόθεσμα την κρίση.
Οι Εβδομήκοντα μεταφραστές τής Παλαιάς Διαθήκης στην ελληνική γλώσσα επέλεξαν την λέξη παρθένος. Μπορούμε να κάνουμε μια παρατήρηση στο σημείο αυτό. Αν τελικώς ο γιος τού προφήτη Ησαΐα ήταν το παιδί τής προφητείας ως άμεση και πρώτη εκπλήρωση από την γυναίκα του, -μια παντρεμένη γυναίκα- το παιδί Ιησούς αποτελεί την τελική και κατ’ εξοχήν εκπλήρωση τής προφητείας από μία παρθένα γυναίκα. Η μετάφραση τών Εβδομήκοντα δεν έγινε στα χρόνια τού Ησαΐα αλλά ξεκίνησε να γίνεται πολύ μεταγενέστερα τον τρίτο π.Χ. αιώνα. Το παιδί τού Ησαΐα ήταν πλέον παρελθόν και ιστορία. Θα μπορούσαμε εκ των υστέρων να συμπεράνουμε ότι το Άγιο Πνεύμα ενέπνευσε εκείνους τους μεταφραστές να μεταφράσουν την λέξη αλμά ως παρθένος ωσάν να δήλωναν πως η κύρια και πλήρης εκπλήρωση αυτής της προφητείας θα λάβει χώρα στο πρόσωπο τού Μεσσία, που θα γεννηθεί από μια παρθένα κοπέλα. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος όχι μόνον αποδέχεται αυτήν την μετάφραση αλλά και διακηρύττει πως η παρθενική γέννηση τού Ιησού από την Μαρία εκπληρώνει την εβραϊκή γραφή τού προφήτη Ησαΐα σχετικά με την γέννηση ενός παιδιού από μια παρθένα νεαρή κοπέλα. Το άκρως σημαντικό στοιχείο εδώ είναι ότι ο Θεός προλέγει όλα εκείνα τα πολύ σημαντικά πράγματα που συνθέτουν το σωτήριο Σχέδιό Του και έρχεται κατόπιν να μας πει ότι ένα-ένα τα πραγματοποιεί και έτσι εκπληρώνεται ο κάθε Του λόγος. Αν πίσω από τα λόγια τού προφήτη Ησαΐα δεν βρίσκεται ο Θεός που μιλάει και κάνει γνωστό το θέλημά Του, κι αν πίσω από τον ευαγγελιστή Ματθαίο δεν είναι ο Θεός Αυτός που συνεχίζει να μιλάει και να αποκαλύπτεται και να βεβαιώνει τους δικούς Του για την εκπλήρωση των λόγων Του, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με θεόπνευστο λόγο ή γραφή!
Ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας, αλλά με ποιον τρόπο;
Ο ευαγγελιστής Ματθαίος κάνει φανερό ότι το βρέφος που θα γεννήσει η Μαριάμ, που ο άγγελος είπε στον Ιωσήφ να το ονομάσει Ιησούς, θα σημαίνει ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Πώς δηλαδή θα είναι μαζί μας; Πριν γεννηθεί ο Ιησούς ο Θεός δεν ήταν μαζί μας;
Διαβάζουμε στον Ψαλμό 124:
Αν ο Κύριος δεν ήταν μαζί μας, ας πει τώρα ο Ισραήλ· 2 αν ο Κύριος δεν ήταν μαζί μας, όταν άνθρωποι σηκώθηκαν εναντίον μας, 3 ζωντανούς θα μας κατέπιναν τότε, ενώ ο θυμός τους φλεγόταν εναντίον μας.
Αλλά ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, στο βιβλίο τής Εξόδου 29:45-46:
45 Και θα κατοικώ ανάμεσα στους γιους Ισραήλ, και θα είμαι ο Θεός τους. 46 Κι αυτοί θα γνωρίζουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός τους, που τους έβγαλα από την Αίγυπτο, για να κατοικώ ανάμεσά τους· εγώ ο Κύριος ο Θεός τους.
Να λοιπόν που κι εδώ ο Θεός λέει στον λαό Ισραήλ ότι θα κατοικεί ανάμεσά τους. Τι το ιδιαίτερο σήμαινε η γέννηση τού Ιησού για τον Ισραήλ αλλά και την ανθρωπότητα ολόκληρη;
Μπορούμε να απαντήσουμε σωστά στο ερώτημα αυτό όταν γνωρίζουμε το περιεχόμενο όλης της Αγίας Γραφής, που είναι ο γραπτός λόγος τού Θεού.
Στην Εδέμ, ο γενάρχης μας Αδάμ δοκιμάστηκε ως ελεύθερη ηθική βούληση και προσωπικότητα αλλά απίστησε και αποστάτησε από τον Θεό τον Δημιουργό του. Από την στιγμή που αμάρτησε, αποκόπηκε πνευματικά από τον Θεό. Πέθανε πνευματικά και αργότερα πέθανε και σωματικά. Όλοι οι απόγονοι του γεννιόμαστε αμαρτωλοί, που σημαίνει ότι ρέπουμε στο κακό. Η φύση μας ξέπεσε, έγινε αμαρτωλή. Θα ήταν δίκαιο από μέρους τού Θεού να μας εγκαταλείψει οριστικά αλλά ο Θεός ήδη είχε σχεδιάσει την πλήρη αποκατάστασή μας πριν ακόμη και από την Δημιουργία αυτού του κόσμου. Ο Θεός, με άλλα λόγια, έκανε έλεος και χάρη. Ήταν συνεπώς μαζί μας αλλά αυτό το έλεος εκδηλωνόταν σύμφωνα με το Σχέδιο τής σωτηρίας μας που είχε καταρτίσει. Διάλεξε έναν άνθρωπο, τον Άβραμ, διάλεξε τον λαό που θα γεννιόταν από τον Άβραμ και την Σάρα, και θα εκδήλωνε σ’ αυτόν το μεγάλο Του έλεος που θα έφτανε την κατάλληλη στιγμή στο σημείο να γίνει ανεκτίμητη χάρη. Ο Ισραήλ, όμως, απίστησε και αποστάτησε όπως ο Αδάμ. Γι’ αυτό η ιστορία τού λαού αυτού είναι γεμάτη από αλλεπάλληλα κύματα ελέους και κρίσης. Ο Θεός μέσω τού λαού Του Ισραήλ θα έφερνε στον κόσμο τον Μεσσία (στα εβραϊκά), τον Χριστό (στα ελληνικά). Αυτός ήταν ο Ιησούς που θα γεννούσε η Μαριάμ. Αλλά αυτός ο Ιησούς ήταν ο αιωνίως υπάρχων Γιος τού Θεού, ήταν ο Θεός-Λόγος, σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Ήταν το δεύτερο πρόσωπο τής θεϊκής Τριάδας. Είναι ο Δημιουργός μας. Θα ερχόταν στον κόσμο μας για να γίνει άνθρωπος με σκοπό να καταστεί ο έσχατος Αδάμ, ο νέος γενάρχης μας, δια Του οποίου θα μπορούσαμε εμείς οι αμαρτωλοί άνθρωποι να γίνουμε άγιοι, όπως άγιος είναι ο Θεός, να γίνουμε παιδιά Του δια της υιοθεσίας, να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα μέσα μας αφού ο Χριστός πρώτα θα πραγματοποιούσε εξιλασμό των αμαρτιών μας. Ο Θεός δια του Χριστού θα μας έδινε αιώνια ζωή και θα καταργούσε τον θάνατο. Είναι εκείνη η φάση τού θείου Σχεδίου που το έλεος φτάνει στο ζενίθ του και γίνεται χάρη επάνω στον σταυρό, που μπορεί και σώζει και αναγεννά αποστάτες και τους μετατρέπει σε αγίους.
Έτσι, με αυτόν τον τρόπο ο Θεός ερχόταν δια του Χριστού στην ανθρωπότητα. Ήταν ένας πολύ συγκεκριμένος τρόπος που δεν είχε το όμοιό του στο παρελθόν. Αυτό το Σχέδιο είναι μεγαλειώδες. Όμως, παρά αυτήν την μεγαλειώδη χάρη που εργάστηκε ο Θεός, φαίνεται σε γενικές γραμμές πως ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην θέλει να σοβαρευτεί με τον Θεό. Φαίνεται πως ο αμαρτωλός άνθρωπος ήθελε μια άλλου είδους «χάρη». Ήθελε να δει τον Θεό να μην έχει καμία απαίτηση από αυτόν. Ο αμαρτωλός άνθρωπος δεν θέλει να μετανοήσει. Δεν θέλει να εγκαταλείψει τις αμαρτίες του. Δεν παραδέχεται ότι αμαρτάνει. Δεν αναγνωρίζει ότι είναι αποστάτης και αντάρτης. Αντιθέτως, έχει το θράσος να κατηγορεί τον Θεό, να Τον βλασφημεί, να Τον περιφρονεί, να Τον αγνοεί. Αρέσκεται να πιστεύει ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά και αν υπάρχει δεν θέλει ν’ ασχολείται μαζί Του. Κι αν ασχολείται με τον Θεό, Τον θέλει υπηρέτη του, να του ικανοποιεί τις επιθυμίες, τα πάθη και τις απαιτήσεις. Αυτός είναι βαθιά μέσα του ο αμαρτωλός άνθρωπος που αρνείται αυτήν την μεγαλειώδη χάρη τού Θεού εν τω Χριστώ. Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας είναι η ομοεθνής μας ηθοποιός που αυτές τις μέρες χλεύασε το χριστουγεννιάτικο μήνυμα. Τι κρίμα γι’ αυτήν!
Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Ο Ιησούς, ο αιωνίως υπάρχων Γιος του Θεού ήρθε ανάμεσά μας και ήταν γεμάτος χάρη και αλήθεια. Μπήκε στην Συναγωγή τής Ναζαρέτ, διάβασε τον προφητικό λόγο που Τον αφορούσε και τους είπε πως εκείνη την στιγμή ο λόγος αυτός εκπληρώθηκε. Τους μίλησε για την σκληροκαρδία τους και θέλησαν να Τον ρίξουν στον γκρεμό. Γιατί; Διότι τους έλεγξε. Τους είπε την αλήθεια αλλά αυτοί δεν ήθελαν να την ακούσουν. Σε μια άλλη περίσταση είπε ευθέως στους Ιουδαίους πως ο πατέρας τους είναι ο Διάβολος κι ότι ζητούσαν να Τον θανατώσουν επειδή ο λόγος Του δεν χωρούσε μέσα τους. Όταν, πάλι, ανέστησε τον Λάζαρο από τους νεκρούς, αν και κανένας δεν μπορούσε να αρνηθεί το γεγονός, αντί να προβληματιστούν σοβαρά για το ποιος είναι Αυτός που ανασταίνει νεκρούς, ήθελαν να σκοτώσουν και Αυτόν και τον Λάζαρο.
Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί και αντί οι άνθρωποι να κάθονται μπροστά Του βαθιά εκστατικοί, γεμάτοι σεβασμό και ευλάβεια, επιδιώκοντας να καταλάβουν, ν’ αντιληφθούν, να μετανοήσουν, να θρηνήσουν για την αμαρτωλή τους φύση και ζωή, να Τον αγαπήσουν, να Τον υπηρετήσουν, έψαχναν να βρουν αφορμή να Τον κατηγορήσουν και να Τον θανατώσουν.
Στην συμμελέτη τής Παρασκευής ειπώθηκε πως αυτό που έχει ανάγκη ο κόσμος είναι να καθαριστεί η καρδιά του και να αγιαστεί. Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από καλές συμβουλές αλλά χρειάζεται ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο και να το δεχθούν. Δεν χρειάζονται επίλυση τών προβλημάτων τους αλλά μετάνοια και πίστη στον Χριστό. Η δήλωση αυτή είναι άκρως σημαντική. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωποι με τις αμαρτίες τους και με τον Σωτήρα Χριστό αλλά θέλουν ένα είδος «γιατρού» που θα τους αφήσει αμετανόητους, αντάρτες απέναντι στον Θεό, παθιασμένους μέσα στις πονηρές τους επιθυμίες και στην διαφθορά τους αλλά θα τους απαλλάξει από τα προβλήματα που η διαφθορά τους προκαλεί. Θέλουν στην πραγματικότητα έναν μάγο που θα γίνει υπηρέτης τους και θα τους σώζει από την καταστροφή κάθε φορά που θα χρειάζεται. Αυτή η τάση τής ψυχής μας ξεκινάει από φυσιολογικές επιθυμίες, που όμως γίνονται απαιτήσεις –λ.χ. να κάνει καλά το παιδί μου που είναι άρρωστο- και φτάνει έως την ικανοποίηση τής όποιας διαστροφής μας, που σήμερα την ονομάζουμε διαφορετικότητα. Ας το πούμε ξανά, ο αμαρτωλός άνθρωπος έχει μια θεμελιώδη ανάγκη που είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, να μετανοήσει μπροστά στον άγιο, δίκαιο αλλά και γεμάτο αγάπη Θεό για την απιστία του και την ανταρσία του και να εμπιστευθεί τον Σωτήρα αλλά και Κύριο Ιησού Χριστό. Όλα τα άλλα είναι μπαλώματα που ως ιδέες έχουν σατανική προέλευση.
Έτσι, η ανέλπιστη χάρη τού Θεού δια του προσώπου και του έργου τού Ιησού Χριστού πηγαίνει χαμένη για πάρα πολλούς ανθρώπους. Ευτυχώς όμως που δεν καταλήγει χαμένη για όλους. Στην γυναίκα εκείνη που την έπιασαν επ’ αυτοφώρω να διαπράττει μοιχεία, ο Χριστός είπε, «δεν σε καταδικάζω, πήγαινε και στο εξής μη αμάρτανε». Για τον αρχιτελώνη Ζακχαίο ο Χριστός είπε, «σήμερα έγινε σωτηρία στο σπίτι αυτό». Γιατί έγινε σωτηρία; Διότι ο Χριστός αντιλήφθηκε πως ο Ζακχαίος μετάνιωσε και ήταν πρόθυμος να κάνει αποκατάσταση. Ο Χριστός ελευθέρωσε γυναίκες από πονηρά πνεύματα και ασθένειες και αυτές θέλησαν να Τον ακολουθούν και να Τον υπηρετούν όπου πήγαινε ενώ διακονούσε. Ο Χριστός συγχώρησε πολλούς αμαρτωλούς ανθρώπους. Συγχώρησε εκείνη την γυναίκα που με τα δάκρυά της έπλυνε τα πόδια Του. Συγχώρησε τον ληστή επάνω στον σταυρό. Συγχώρησε εμάς που μετανιώσαμε και τον επικαλεστήκαμε να μας σώσει. Δεν ήταν μεγαλειώδες να στέκεσαι, τότε, μπροστά Του και ν’ ακούς από το στόμα Του να σου λέει, «συγχωρημένες είναι οι πολλές σου αμαρτίες», ή, «η πίστη σου σ’ έσωσε», ή «πήγαινε εν ειρήνη». Άγγιξε λεπρούς που κανένας άλλος δεν άγγιζε. Αλλά όχι μόνον αυτά. Ήταν μεγαλειώδες ν’ απευθύνεται σ’ έναν άνθρωπο ο Χριστός και να του λέει, «ακολούθησέ με και θα σε κάνω ψαρά ανθρώπων». Τόσο ο έλεγχός Του όσο και ο έπαινός Του ήταν αγιαστικός. Στον ίδιο άνθρωπο, τον Πέτρο, την μια στιγμή τού είπε, «πήγαινε πίσω μου, σατανά, μου είσαι σκάνδαλο, επειδή δεν φρονείς τα πράγματα του Θεού, αλλά εκείνα των ανθρώπων» και σε μια άλλη στιγμή τού είπε, «μακάριος είσαι, Σίμωνα, γιε τού Ιωνά, επειδή αυτό δεν σου το αποκάλυψε σάρκα και αίμα, αλλά ο Πατέρας μου, που είναι στους ουρανούς». Ο Πέτρος δεν εγκατέλειψε τον Χριστό αισθανόμενος προσβεβλημένος από τον έλεγχό Του. Σε μας, όμως, φαίνεται ότι θέλουμε ν’ ακούμε τον έπαινο αλλά δεν θέλουμε ν’ ακούμε τον έλεγχο. Δεν γίνεται όμως να προχωρήσουμε έτσι. Είναι ο Χριστός Κύριος τής ζωής μας ή όχι;
Κι όμως, Αυτός ο μεγαλειώδης Σωτήρας, όταν ήταν μικρός αναγκάστηκε να γίνει πρόσφυγας στην Αίγυπτο. Ενώ διακονούσε τον Ουράνιο Πατέρα Του κάθισε κουρασμένος στο πηγάδι τού Ιακώβ στη Σαμάρεια και ζήτησε λίγο νερό να πιει από την γυναίκα εκείνη. Στο πλοίο επάνω αποκοιμήθηκε στην πρύμνη. Είχε ανάγκη να Του δώσουν ένα πιάτο φαγητό. Οι γυναίκες που Τον ακολουθούσαν και Τον υπηρετούσαν θα Του έπλεναν τα ρούχα που φορούσε. Κάποιοι Τον φιλοξενούσαν την νύχτα να κοιμηθεί. Αυτόν τον Γιο τού Θεού ο Ιούδας, ο μαθητής Του, Τον πρόδωσε, το περίφημο ιουδαϊκό Συνέδριο, το Σανχεντρίν, Τον ήθελε νεκρό. Τον ενέπαιξαν, Τον μαστίγωσαν, Τον φόρτωσαν με τον σταυρό, και όπως ήταν καταπονημένος δεν μπόρεσε να τον κουβαλήσει. Έπεσε κάτω εξαντλημένος. Ο Δημιουργός τών ωκεανών δίψασε επάνω στον σταυρό και ζήτησε νερό αλλά Του έδωσαν ξύδι. Αυτοί είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Θα μπορούσε ο Χριστός να παραπονεθεί στον Πατέρα και να Του πει, «μα καλά, τι ζητάω, λίγο νερό θέλω» αλλά δεν παραπονέθηκε. Και ο Πατέρας! Γιατί δεν Τον λυπήθηκε να Του δώσει λίγο νερό; Λίγο πριν, όταν Τον συνέλαβαν, δεν είχε ισχυριστεί ο Χριστός ότι αν ήθελε και το ζητούσε, ο Πατέρας θα έστελνε περισσότερους από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων να Τον υπερασπιστούν; Ναι, το είπε αλλά δεν το έκανε, διότι ο Χριστός ήρθε εδώ στην γη μας για να πάθει και να δώσει την ζωή Του ως λύτρο αντί της ζωής ημών των αμαρτωλών ανθρώπων. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το πνεύμα τών παθημάτων, ο Χριστός υπέφερε ό,τι χρειαζόταν να υποφέρει προκειμένου να πραγματοποιηθεί η λυτρωτική αυτή θυσία. Αρνήθηκε κάποια «μικρά» θαύματα επεμβάσεων τού Θεού γιατί πραγματοποιούσε ένα μεγαλύτερο θαύμα, αυτό της σωτηρίας μας.
Και γιατί εμείς οι άνθρωποι Τού φερθήκαμε έτσι; Γιατί θέλαμε έναν διαφορετικό «σωτήρα». Στην Γεθσημανή η αγωνία Του εκδηλώθηκε με αιμάτινο ιδρώτα. Επάνω στον σταυρό ο Θεός-Πατέρας Τον εγκατέλειψε τελείως γιατί Τον καταδίκασε σε θάνατο ως τον εκπρόσωπο όλων ημών των αμαρτωλών ανθρώπων. Ναι, αυτό έκανε ο Θεός-Πατέρας. Έτσι ήταν μαζί μας ο Θεός. Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός ήρθε και σκήνωσε μεταξύ μας και είδαμε την δόξα Του, δόξα μονογενούς γεμάτου χάρη και αλήθεια. Αυτός ήταν και είναι ο Χριστός. Δεν είναι ο μάγος-υπηρέτης μας, δεν είναι αυτός που θ’ ανακάλυπτε τον ηλεκτρισμό ή την πυρηνική ενέργεια για να λύσει η ανθρωπότητα το ενεργειακό της πρόβλημα. Ο Γιος τού Θεού δεν ήρθε στην γη μας για να λύσει το πρόβλημα της φτώχιας και της πείνας. Ήρθε για να κάνει χάρη και να δώσει χάρη στον αποστάτη άνθρωπο που θέλει να μετανιώσει και θέλει να επιστρέψει ταπεινά πίσω στο σπίτι τού Ουράνιου Πατέρα. Αν η ανθρωπότητα επέστρεφε ταπεινά στον Πατέρα θα διαπίστωνε ότι η Γη μπορεί να μας θρέψει όλους. Αν οι επιστήμονες και οι πολιτικοί μας γίνονταν άνθρωποι τού Χριστού, θα έλεγαν την αλήθεια στον κόσμο και θα έπρατταν δικαιοσύνη. Ο Χριστός αν και θεράπευσε εκατοντάδες ή χιλιάδες ασθενείς δεν εξάλειψε την φθορά και τον θάνατο πριν να δώσει το αίμα Του αλλά και πριν έρθει η ορισμένη ώρα τού Σχεδίου Του. Οι θεραπείες που πρόσφερε ήταν σημάδι και δείγμα τού Ποιος είναι και τι θα συμβεί στην αιώνια πραγματικότητα ως νέα δημιουργήματα εν Αυτώ. Πρέπει όλοι μας ν’ αντιληφθούμε πως στεκόμαστε μπροστά σ’ Αυτόν τον Χριστό, σ’ Αυτόν τον Σωτήρα, σ’ Αυτόν τον Κύριο ως αμαρτωλοί. Στεκόμαστε ταπεινοί και μετανιωμένοι. Αυτό σημαίνει πως εγκαταλείπουμε κάθε μας απαίτηση απ’ Αυτόν. Δεν έχουμε κανένα παράπονο και κανένα θράσος. Δεν διεκδικούμε τίποτα. Γιατί; Γιατί υπήρξαμε αντάρτες. Αξίζαμε τον αιώνιο θάνατο. Δεχόμαστε απλώς το έλεος και την χάρη Του και ξεκινάμε με σεβασμό και δέος να Τον γνωρίζουμε ενώ Τον ακολουθούμε. Αν δεν θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε δεν μπορούμε να Τον γνωρίζουμε.
Από αυτήν την νοοτροπία μας προς Αυτόν πηγάζει κατά συνέπεια και συνέχεια η νοοτροπία τών δικών μας ανθρώπινων σχέσεων. Καλούμαστε να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι καλό ο Θεός εργάζεται στην ζωή μας μέσω των συνανθρώπων μας αλλά ταυτόχρονα μπορούμε να εκφράζουμε τις λογικές –κατά Θεόν- επιθυμίες, προσδοκίες και απαιτήσεις μας, τις οποίες τις ορίζει Εκείνος. Ο Θεός ορίζει τις οικογενειακές σχέσεις, τις εργασιακές σχέσεις, τις πολιτικές, τις κοινωνικές, και βεβαίως τις εκκλησιαστικές. Δεν μπορώ να γίνω βασιλικότερος τού βασιλέως αλλά μπορώ εν Χριστώ Ιησού να σου πω, «Αδελφέ, αδελφή, έχεις στην διάθεσή σου έναν ωκεανό αγάπης και χάρης και σοφίας και δύναμης εν Χριστώ Ιησού. Γιατί δεν αντλείς χάρη; Γιατί ζεις στερημένος; Πάρε χάρη και δώσε χάρη. Πάρε ευλογία και δώσε. Πάρε αλήθεια και μετάδωσέ την. Δες την δικαιοσύνη τού Θεού πάνω στον σταυρό και εφάρμοσε δικαιοσύνη στην ζωή σου και στις σχέσεις σου». Μπορώ και μπορείς να το λες και να το πράττεις.
Αυτές οι αλήθειες πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν κατανοητές. Δεν αποτελούν πολυτέλεια ή απόκρυφη γνώση. Υπάρχουν μέσα στις Γραφές αλλά μέρος τού προβλήματός μας είναι ότι δεν θέλουμε να μελετάμε. Τεμπελιάζουμε πνευματικά. Θέλουμε μονίμως , μόνον, τροφή μαγειρεμένη και σε μορφή χυλού.
Κι εμείς που δεν Τον γνωρίσαμε εδώ στην γη προσωπικά όπως Τον γνώρισαν τότε εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι; Εμείς Τον γνωρίζουμε μέσα από τις Γραφές, Τον γνωρίζουμε δια του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας, Τον γνωρίζουμε μέσα από την ζωή ανθρώπων που προηγήθηκαν στην πίστη και μας εμπνέουν, μας βοηθούν να γίνουμε μαθητές Του. Από την στιγμή που ο Θεός είναι μαζί μας εν Χριστώ Ιησού, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Είναι αιωνίως μαζί μας. Αρκεί εμείς να μένουμε ενωμένοι με τον Χριστό. Ας μην ξεχνάμε την θεμελιώδη αλήθεια. Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στην γη μας και έγινε ο έσχατος Αδάμ, ο νέος πνευματικός μας γενάρχης από τον Οποίο γεννηθήκαμε πνευματικά για να μην πεθάνουμε πλέον ποτέ. Η δόξα ανήκει στον Τριαδικό Θεό. Αλλά αυτή η δόξα περιέχει ένα «σκάνδαλο». Εμπεριέχει το στοιχείο τής ταπείνωσης, του πάθους, της θυσίας. Κι όμως ήταν ότι σοφότερο και καλύτερο είχε να κάνει ο Θεός. Ας Του ζητήσουμε την χάρη να μας γεμίσει με σοφία και σύνεση και δύναμη δική Του ώστε αυτό το «σκάνδαλο» μέσα στο νου μας και την καρδιά μας να χάσει την δύναμή του και να μείνει μέσα μας η αληθής, γνήσια δική Του δόξα. Ας Τον αφήσουμε να μας πείσει γι’ αυτό που έκανε και συνεχίζει να εργάζεται. Έτσι βιώνουμε ευλογημένα Χριστούγεννα. Αμήν!
Δημήτρης Γαντές,
Πρεσβύτερος-ποιμένας