Ένας Πατέρας σταθερός σαν βράχος

«Σ’ ευχαριστώ, ουράνιε Πατέρα, βοήθησέ με να κατανοήσω το βάθος της αγάπης Σου και την ασφάλεια που μου δίνεις. Αμήν».

Ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει για τη σχέση των πιστών μεταξύ τους και συνεχίζει με τον χρυσό κανόνα (εδ. 12). Γιατί όμως ο Χριστός φεύγει από το θέμα Του, για να διδάξει για την προσευχή και για τον χαρακτήρα του Θεού (εδ. 9-11); Μήπως επειδή η σχέση που έχουμε με τους άλλους εξαρτάται από το πώς καταλαβαίνουμε τον Θεό; Αν ανησυχούμε συνεχώς για τον εαυτό μας, τότε δεν έχουμε περιθώριο να σκεφτούμε τους άλλους.

Καθώς αντιλαμβανόμαστε την καλοσύνη του Πατέρα Θεού και την αγάπη Του για μας και καταλαβαίνουμε πως θέλει να δώσει σε εμάς, τα παιδιά Του, ό,τι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και να προκόψουμε (εδ. 11), οι έγνοιες μας για την αυτοσυντήρησή μας αρχίζουν να φεύγουν. Νιώθουμε ακλόνητη ασφάλεια, όταν καταλαβαίνουμε πως μπορούμε πάντοτε να πλησιάζουμε τον ουράνιο Πατέρα μας (εδ. 7), ο οποίος μας ακούει κάθε στιγμή και απαντάει πάντοτε (εδ. 8). Έτσι, όταν έχουμε την ελπίδα μας στον ουράνιο Πατέρα, που είναι σταθερός σαν βράχος, ξέρουμε ότι θα μας δώσει αυτό που χρειαζόμαστε στον σωστό χρόνο (εδ. 11). Αυτό μας απελευθερώνει από ανησυχίες για τη συντήρησή μας.

Είμαστε ελεύθεροι να μοιάζουμε στον Πατέρα μας, να καταλαβαίνουμε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των άλλων (εδ. 12).