• Αποτελεί κρίση Θεού η πανδημία του νέου κορωναϊού;
• Είναι η πανδημία του νέου κορωναϊού σημάδι των εσχάτων καιρών;

 

 

 

 

 

 

Πώς απαντάει, άραγε, κάθε πιστός του Χριστού στο πρώτο ερώτημα; Ένας χριστιανός έγραψε: «Όλη αυτή η κρίση είναι αποτέλεσμα της αποστασίας και της παχυλής αμαρτίας του καιρού μας σε όλο τον κόσμο.» Είναι, άραγε, σωστή η τοποθέτηση αυτή;

Θα πρέπει να θεωρήσουμε προφανές ότι η Αγία Γραφή είναι αυτή που θα μας δείξει πώς πρέπει να σκεπτόμαστε και να εξάγουμε τα συμπεράσματά μας. Στην Αγία Γραφή συναντάμε διάφορες πολύ κρίσιμες καταστάσεις που πλήττουν τους ανθρώπους. Στην παρούσα κατάσταση μάς ενδιαφέρουν οι κρίσεις του Θεού που εκδηλώνονται πάνω σε κάποια σύνολα ανθρώπων και όχι οι προσωπικές.

Ας δούμε λοιπόν ενδεικτικά μερικές από αυτές, που γίνονται γνωστές από τα κείμενα της Αγίας Γραφής:

Η κρίση του Κατακλυσμού

«5 Και ο Κύριος είδε ότι η κακία του ανθρώπου πληθυνόταν επάνω στη γη, και όλοι οι σκοποί των διαλογισμών της καρδιάς του ήσαν μόνον κακία όλες τις ημέρες.
6 Και ο Κύριος μεταμελήθηκε ότι δημιούργησε τον άνθρωπο επάνω στη γη και λυπήθηκε στην καρδιά του.
7 Και ο Κύριος είπε: Θα εξαλείψω τον άνθρωπο που δημιούργησα από το πρόσωπο της γης· από άνθρωπο μέχρι κτήνος, μέχρι ερπετό και μέχρι πουλί του ουρανού· επειδή, μεταμελήθηκα ότι τους δημιούργησα.» (Γέν.6:5-7)

«Και εξαλείφθηκε κάθε τι που υπήρχε επάνω στο πρόσωπο της γης, από άνθρωπο μέχρι κτήνος, μέχρι ερπετό, και μέχρι πουλί του ουρανού, και εξαλείφθηκαν από τη γη· έμενε δε μόνον ο Νώε, και όσα ήσαν μαζί του μέσα στην κιβωτό.» (Γέν. 7:23)

Εδώ ο Θεός μιλάει και καθιστά σαφές πως η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι γεμάτη κακία. Για τον λόγο αυτό αποφασίζει ο Θεός να εξαλείψει το ανθρώπινο γένος, πλην της οικογένειας του Νώε που πίστευε στον Θεό και στον λόγο Του. Από τον υπάρχοντα, τότε, κόσμο, διασώθηκαν συνολικά οκτώ άνθρωποι!

Ο Θεός καταστρέφει τα Σόδομα και τα Γόμορρα

«20 Και ο Κύριος είπε: Η κραυγή των Σοδόμων και των Γομόρρων πλήθυνε και η αμαρτία τους είναι υπερβολικά βαριά· 21 Θα κατέβω, λοιπόν, και θα δω αν έπραξαν ολοκληρωτικά σύμφωνα με την κραυγή που έρχεται σε μένα· και θα γνωρίσω, μήπως όχι.» (Γεν. 18:20-21)

«24 Και έβρεξε ο Κύριος επάνω στα Σόδομα και τα Γόμορρα θειάφι και φωτιά από τον Κύριο του ουρανού· 25 και κατέστρεψε αυτές τις πόλεις, και όλα τα περίχωρα, και όλους τους κατοίκους των πόλεων, και τα φυτά της γης.» (Γεν. 19:24-25)

Η απόφαση του Θεού είναι η ίδια για τις αμαρτωλές αυτές πόλεις αλλά και τις πέριξ αυτών. Οι διασωθέντες από αυτήν την καταστροφή ήταν ο Λωτ και οι δύο του κόρες, συνολικά, τρεις άνθρωποι μόνο. Η γυναίκα του, δυστυχώς, δεν πρόσεξε να υπακούσει στον λόγο του Κυρίου κι έγινε κυριολεκτικά στήλη άλατος.

Η κρίση πάνω στην ειδωλολατρία με το χρυσό μοσχάρι

Όταν ο Μωυσής ήταν επάνω στο όρος Σινά και λάμβανε τις εντολές από τον Θεό, ο λαός Ισραήλ, κάτω, έφτιαξε ένα χρυσό μοσχάρι και το λάτρεψε ως θεό. Μιλάει λοιπόν ο Μωυσής στους ιερείς με αυτά τα λόγια:

«Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· ας βάλει κάθε ένας τη ρομφαία του στον μηρό του· και περάστε, και να βγείτε έξω από πύλη σε πύλη διαμέσου του στρατοπέδου, και ας θανατώσει κάθε ένας τον αδελφό του, και κάθε ένας τον φίλο του, και κάθε ένας τον πλησίον του. 28 Και έκαναν οι γιοι του Λευί σύμφωνα με τον λόγο του Μωυσή· και έπεσαν από τον λαό εκείνη την ημέρα περίπου 3.000 άνδρες … 35 Και ο Κύριος χτύπησε τον λαό, για την κατασκευή του μόσχου που κατασκεύασε ο Ααρών.» (Εξ. 32:27-28, 35)

Πρόκειται για μια συγκεκριμένη κρίση Θεού ένεκα της ειδωλολατρίας του λαού Ισραήλ.

Οι δέκα πληγές πάνω στην Αίγυπτο

Ας δούμε την αφήγηση μιας από αυτές τις πληγές:

«8 Ο Κύριος είπε στο Μωυσή και στον Ααρών: «Πάρτε καπνιά από το φούρνο και γεμίστε τις χούφτες σας, κι ο Μωυσής ας την διασκορπίσει στον αέρα, μπροστά στο Φαραώ. 9 Αυτή η καπνιά θα ξαναπέσει σαν σκόνη πάνω σ’ ολόκληρη την Αίγυπτο και θα προξενήσει στους ανθρώπους και στα ζώα εξανθήματα και πληγές». 10 Πήραν, λοιπόν, καπνιά από το φούρνο, στάθηκαν μπροστά στο Φαραώ κι ο Μωυσής τη σκόρπισε στον αέρα και προξενήθηκαν εξανθήματα και πληγές στους ανθρώπους και στα ζώα. 11 Οι μάγοι δεν μπορούσαν να παρουσιαστούν στον Μωυσή γιατί είχαν γεμίσει κι αυτοί πληγές, όπως όλοι οι Αιγύπτιοι.» (Έξ. 9:8-11, μετάφραση Βιβλικής Εταιρείας)

Και λίγο πιο κάτω εξηγεί ο συγγραφέας της Εξόδου:

«13 Ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Σήκω αύριο το πρωί και πήγαινε να παρουσιαστείς στον Φαραώ και να του πεις ότι ο Κύριος, ο Θεός των Εβραίων λέει: “άσε το λαό μου να πάει να με λατρεύσει, 14 γιατί αυτή τη φορά, εγώ θα στρέψω όλα μου τα χτυπήματα σ’ εσένα τον ίδιο, στους αυλικούς σου και στο λαό σου, για να μάθεις ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός σαν εμένα σ’ ολόκληρη τη γη. 15 Αν είχα απλώσει το χέρι μου και σε είχα χτυπήσει εσένα και το λαό σου με θανατικό, θα είχατε εξαφανιστεί από τη γη. 16 Αλλά σε άφησα να ζήσεις, για να δεις τη δύναμή μου και να κηρυχτεί το όνομά μου σ’ ολόκληρη τη γη. 17 Ωστόσο εσύ εξακολουθείς να καταφρονείς το λαό μου και να μην τον αφήνεις να φύγει.»

Γνωρίζουμε λοιπόν ότι ο Φαραώ εκμεταλλεύεται τους Ισραηλίτες ως δούλους και τους χρησιμοποιεί για την οικοδόμηση πόλεων αποθήκευσης εφοδίων. Δεν παραδέχεται πως ο αληθινός Θεός είναι ο Θεός των Ισραηλιτών και δεν εννοεί επ’ ουδενί να τους αφήσει να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο για να λατρέψουν τον Θεό τους. Έτσι προκαλεί την κρίση των δέκα πληγών.

Η πορνεία του λαού Ισραήλ με τον Μωάβ

«… ο λαός έφαγε, και προσκύνησε τους θεούς τους. Και ο Ισραήλ προσκολλήθηκε στον Βέελ-φεγώρ· και άναψε η οργή του Κυρίου ενάντια στον Ισραήλ… εκείνοι που πέθαναν στην πληγή ήσαν 24.000.» (Αρ. 25:2-3, 9)

Έχει προηγηθεί η προσπάθεια του βασιλιά των Μωαβιτών, Βαλάκ, να καταραστεί τους Ισραηλίτες μέσω του Βαλαάμ. Ο Θεός όχι μόνο δεν αφήνει τον Βαλαάμ να καταραστεί τον Ισραήλ αλλά αντιθέτως τον ευλογεί επανειλημμένα, καθώς το Πνεύμα του Θεού προφέρει ευλογία δια στόματος τους. Ο Βαλαάμ χάνει έτσι κάθε δώρο και ‘πληρωμή’ που ο Βαλάκ του είχε υποσχεθεί. Φαίνεται πως αυτό καταθλίβει την ψυχή του και αποφασίζει να ενεργήσει με δόλο. Παρακινεί τις Μωαβίτισσες να δελεάσουν τους Ισραηλίτες σε πορνεία, πνευματική και φυσική. Το εγχείρημα του Μωάβ αποβαίνει αποτελεσματικό καθώς ο Ισραήλ ενδίδει. Γι’ αυτό και το ξέσπασμα της οργής του Θεού πάνω στον Ισραήλ. Ο λαός του Θεού έχει αθετήσει τη Διαθήκη που σύναψε στο Σινά με τον άγιο Θεό. Τώρα έχει λατρέψει έναν ψεύτικο θεό και έχει κοινωνήσει μαζί του.

Ιεριχώ – Γαι – Αχάν

«10 Και ο Κύριος είπε στον Ιησού: Σήκω· γιατί έπεσες έτσι επάνω στο πρόσωπό σου; 11 Ο Ισραήλ αμάρτησε, και μάλιστα παρέβηκαν τη διαθήκη μου, που τους πρόσταξα· και επιπλέον, πήραν από το ανάθεμα, και επιπλέον έκλεψαν, και επιπλέον είπαν ψέματα, και επιπλέον το έβαλαν στα σκεύη τους· 12 γι’ αυτό, δεν θα μπορέσουν οι γιοι Ισραήλ να σταθούν μπροστά από τους εχθρούς τους, αλλά θα στρέψουν τα νώτα μπροστά στους εχθρούς τους, επειδή έγιναν ανάθεμα· ούτε θα είμαι πλέον μαζί σας, αν δεν εξαλείψετε το ανάθεμα από ανάμεσά σας… 25 Και ο Ιησούς είπε: Γιατί μας κατατάραξες; Ο Κύριος θα σε καταταράξει αυτή την ημέρα. Και ολόκληρος ο Ισραήλ τον λιθοβόλησε με πέτρες, και τους κατέκαψαν με φωτιά, και τους λιθοβόλησαν με πέτρες. 26 Και έστησαν επάνω του έναν μεγάλο σωρό από πέτρες, που μένει μέχρι σήμερα· έτσι ο Κύριος έπαυσε από την έξαψη του θυμού του.» (Ιησ. Ν. 7:10-12, 25-26)

Ο Αχάν έχει παραβεί τη ρητή εντολή του Θεού να μην πάρουν για τον εαυτό τους τίποτα από τα λάφυρα της Ιεριχώ. Η αμαρτία του Αχάν έρχεται στο φως και η κρίση του Θεού πέφτει αρχικά πάνω στον Ισραήλ, μέσω της ήττας στην πόλη Γαι, κατόπιν πάνω στον Αχάν και τους δικούς του, που προφανώς σύμπραξαν μαζί του.

Με το ίδιο πνεύμα, αναφέρονται και άλλες συγκεκριμένες κρίσεις του Θεού για συγκεκριμένους λόγους, όπως:

• 70.000 άνδρες πέθαναν, όταν ο Δαβίδ καταμέτρησε τον στρατό του (Β΄ Σαμ. 24)
• Ο Ιωνάς κήρυξε πως η Νινευή θα καταστρεφόταν σε 40 ημέρες αν οι άνθρωποι δεν μετανοούσαν για την κακία τους. (βιβλίο προφήτη Ιωνά)
• Άγγελος Κυρίου πάταξε σε μια νύχτα 185.000 Ασσύριους στρατιώτες που είχαν πολιορκήσει την Ιερουσαλήμ, όταν βασιλιάς του Ιούδα ήταν ο Εζεκίας. (Β΄ Βασ. 19:35)
• «7 Και όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα τη φωνή του τετάρτου ζώου να λέει: Έλα και βλέπε. 8 Και είδα, και ξάφνου, ένα άλογο, ωχρό, και εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό ονομαζόταν Θάνατος, και ο Άδης ακολουθούσε μαζί του· και τους δόθηκε εξουσία επάνω στο ένα τέταρτο της γης να θανατώσουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο και με τα θηρία της γης.» (Απ. 6:7-8) «Και ειπώθηκε σ’ αυτές (ακρίδες) να μη βλάψουν το χορτάρι της γης ούτε κανένα χλωρό είδος ούτε κανένα δέντρο παρά μονάχα τους ανθρώπους, που δεν έχουν τη σφραγίδα του Θεού επάνω στα μέτωπά τους.» (Απ. 9:4) «Και είδα ένα άλλο σημείο μέσα στον ουρανό, μεγάλο και θαυμαστό, επτά αγγέλους, που είχαν τις επτά τελευταίες πληγές, επειδή σ’ αυτές πραγματοποιήθηκε ο θυμός του Θεού.» (Απ. 15:1) «Και πήγε ο πρώτος και ξέχυσε τη φιάλη του επάνω στη γη· και έγινε κακό και οδυνηρό έλκος στους ανθρώπους, που είχαν το χάραγμα του θηρίου, και προσκυνούσαν την εικόνα του.» (Απ. 16:2) «10 Και ο πέμπτος άγγελος ξέχυσε τη φιάλη του επάνω στον θρόνο του θηρίου· και η βασιλεία του γέμισε από σκοτάδι· και μασούσαν τις γλώσσες τους από τον πόνο· 11 και βλασφήμησαν τον Θεό του ουρανού για τους πόνους τους και για τα έλκη τους, και δεν μετανόησαν από τα έργα τους.» (Απ. 16:10-11)

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αναφέρεται καθαρά πως ο Θεός κάνει κρίση πάνω σε συγκεκριμένα σύνολα ανθρώπων εξαιτίας συγκεκριμένων αμαρτιών που έχουν προκαλέσει την οργή Του. Η κρίση είναι αποφασισμένη και αναπόφευκτη εφόσον οι άνθρωποι δεν μετανοούν για τις αμαρτίες τους. Συμπερασματικά, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η οργή του Θεού ξεσπάει πάνω σε πλήθη ανθρώπων, διότι έχει μακροθυμήσει περιμένοντας μετάνοια κι επιστροφή, που συνήθως δεν συμβαίνει. Στην περίπτωση της αρχαίας Νινευή, οι κάτοικοι πίστεψαν στο μήνυμα του Ιωνά, μετάνιωσαν και ο Θεός δεν τους εξολόθρευσε.

Μια αξιοσημείωτη αλήθεια είναι πως στην περίπτωση των δέκα πληγών, που επέφερε ο Θεός στην Αίγυπτο, και στις πληγές που αναφέρονται στο βιβλίο της Αποκάλυψης, οι άνθρωποι του Θεού προστατεύονται από αυτές και πλήττονται μόνο οι Αιγύπτιοι (στα χρόνια του Μωυσή), κι εκείνοι που έχουν λάβει το χάραγμα του θηρίου, στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Είναι, όμως, οι Αιγύπτιοι που ταλαιπωρούν τους Ισραηλίτες και είναι ο κόσμος που διώκει την Εκκλησία στις κρίσεις της Αποκάλυψης.

Μια άλλη κατηγορία δεινών

Η Γραφή αναφέρει και άλλα δεινά που κατά καιρούς έπληξαν διάφορα πλήθη ανθρώπων. Ας δούμε ενδεικτικά κάποια από αυτά:

«Και έγινε πείνα σ’ αυτή τη γη· και ο Άβραμ κατέβηκε στην Αίγυπτο για να παροικήσει εκεί· επειδή, η πείνα στη γη ήταν βαριά.» (Γεν. 12:10)

«ΚΑΙ έγινε πείνα στη γη, εκτός της προηγούμενης πείνας, που είχε γίνει στις ημέρες του Αβραάμ. Και ο Ισαάκ πήγε στον Αβιμέλεχ, τον βασιλιά των Φιλισταίων, στα Γέραρα.» (Γεν. 26:1)

«27 Και τα επτά δαμάλια τα λεπτά και άσχημα, που ανέβαιναν έπειτα απ’ αυτά, είναι επτά χρόνια· και τα επτά στάχυα τα άμεστα, τα καμένα από τον ανατολικό άνεμο, θα είναι επτά χρόνια πείνας. 28 Τούτο είναι το πράγμα που είπα στον Φαραώ· ο Θεός φανέρωσε στον Φαραώ όσα πρόκειται να κάνει. 29 Δες, έρχονται επτά χρόνια μεγάλης αφθονίας σε ολόκληρη τη γη της Αιγύπτου· 30 και ύστερα απ’ αυτά, θα επέλθουν επτά χρόνια πείνας· και ολόκληρη η αφθονία θα λησμονηθεί στη γη της Αιγύπτου, και η πείνα θα καταφθείρει τη γη· 31 και δεν θα γνωριστεί η αφθονία επάνω στη γη, εξαιτίας εκείνης της πείνας, που πρόκειται να ακολουθήσει· επειδή, θα είναι βαριά σε υπερβολικό βαθμό. 32 Και το ότι το όνειρο επαναλήφθηκε στον Φαραώ δύο φορές, δείχνει ότι το πράγμα είναι αποφασισμένο από τον Θεό, και ότι ο Θεός θα επιταχύνει να το εκτελέσει.» (Γεν. 41:27-32)

Ο ψαλμωδός αναφέρεται στο ίδιο γεγονός και σχολιάζει: «Και έφερε πείνα επάνω στη γη· σύντριψε κάθε στήριγμα άρτου.» (Ψαλ. 105:16)

Τι παρατηρούμε σ’ αυτά τα γεγονότα; Στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, αυτήν του Αβραάμ και αυτήν του Ισαάκ, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο γιατί έγινε πείνα. Απλά αναφέρεται το γεγονός. Το ίδιο γίνεται κι εδώ με τον Ιωσήφ, μπροστά στον Φαραώ. Μπορεί ο Ιωσήφ να είπε «ο Θεός θα επιταχύνει να το εκτελέσει», δηλαδή, σίγουρα θα έρθει και η αφθονία και η πείνα, αλλά δεν αιτιολογείται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Φαίνεται να είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα εκείνο που λέει ότι η πείνα αυτή σίγουρα αποτελεί κρίση του Θεού. Και αυτός που θα το υποστηρίξει, θα πρέπει λογικά να προσθέσει πως η αφθονία που θα προηγηθεί της πείνας, θα είναι ευλογία από τον Θεό. Αν λοιπόν ο συλλογισμός αυτός είναι ορθός, πρόκειται για μια μεγάλη ευλογία του Θεού που ακολουθείται αμέσως από μια μεγάλη κρίση του Θεού, χωρίς να δίνεται καμία αιτιολογία ούτε για την πρώτη ούτε για την ευλογία ούτε για την κρίση. Το βιβλικό κείμενο απλά αναφέρει ότι οπωσδήποτε θα συμβούν και τα δύο αλλά δεν γνωρίζουμε το γιατί. Ακόμη κι αν κάνουμε το σχόλιο, πως ο Θεός που είναι Κύριος της ιστορίας του κόσμου μας θέλει να φέρει τον Ιακώβ και την οικογένειά του να κατοικήσουν στην Αίγυπτο για ν’ ακολουθήσει όλη η γνωστή, σε μας, ιστορία του Ισραήλ, δεν σημαίνει ότι προσδίδουμε ηθική αιτιολόγηση στην αφθονία και στην πείνα.

Συναντάμε ένα άλλο σχετικό περιστατικό στο βιβλίο της Ρουθ:

«Και στις ημέρες κατά τις οποίες έκριναν οι κριτές, έγινε πείνα στη γη. Και ένας άνθρωπος από τη Βηθλεέμ-Ιούδα πήγε να παροικήσει στη γη του Μωάβ, αυτός, η γυναίκα του και οι δύο γιοι του.» (Ρουθ 1:1)

Αναφέρεται το γεγονός της πείνας χωρίς κάποιο σχόλιο.

«Και έγινε πείνα στις ημέρες του Δαβίδ για τρία χρόνια συνεχώς· και ο Δαβίδ ρώτησε τον Κύριο. Και ο Κύριος απάντησε: Αυτό έγινε εξαιτίας του Σαούλ, και της φονικής οικογένειάς του, επειδή θανάτωσε τους Γαβαωνίτες.»
(Β΄ Σαμ. 21:1)

Εδώ βλέπουμε πως έγινε πείνα και ο Δαβίδ προβληματίστηκε και ρώτησε τον Κύριο. Ο Κύριος του απάντησε και φανέρωσε πως πρόκειται για μια κρίση που έπεσε στον Ισραήλ εξαιτίας μιας πράξης του Σαούλ. Συνεπώς η περίπτωση αυτή ανήκει στην πρώτη κατηγορία, όπου δηλώνεται καθαρά η αιτία του δεινού της πείνας. Το αξιοσημείωτο σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο Θεός αποκαλύπτει καθαρά πως πρόκειται για ξέσπασμα κρίσης, αφού ένας άνθρωπος του Θεού ρώτησε τον Θεό.

Ένα παρόμοιο περιστατικό στις σελίδες της Καινής Διαθήκης:

«27 Και κατά τις ημέρες εκείνες προφήτες κατέβηκαν από τα Ιεροσόλυμα στην Αντιόχεια. 28 Και καθώς σηκώθηκε ένας απ’ αυτούς, με το όνομα Άγαβος, φανέρωσε διαμέσου του Πνεύματος ότι επρόκειτο να γίνει μεγάλη πείνα σε ολόκληρη την οικουμένη· η οποία και έγινε επί εποχής του Καίσαρα Κλαυδίου. 29 Γι’ αυτό, οι μαθητές αποφάσισαν κάθε ένας απ’ αυτούς, κατά τη δική του κατάσταση, να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς που κατοικούσαν στην Ιουδαία· 30 πράγμα που έκαναν, στέλνοντάς την προς τους πρεσβύτερους, διαμέσου του Βαρνάβα και του Σαύλου.» (Πρ. 11:27-30)

Και εδώ αναφέρεται το γεγονός πως έγινε πείνα στην Ιουδαία, χωρίς ν’ αναφέρεται η αιτία. Αυτό που είναι σπουδαίο, είναι πως η εκκλησία της Αντιόχειας δεν έμεινε απαθής στο άκουσμα της προφητείας αλλά οι αδελφοί βοήθησαν την εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Αυτό σημαίνει ότι η πείνα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αφορούσε τους μη χριστιανούς αλλά όλη την Ιουδαία, συνεπώς και τους χριστιανούς.

Μια πολύ χρήσιμη αλήθεια, σχετικά με το σημερινό μήνυμα, είναι αυτή που επαναλαμβάνεται στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαίτερα από τον Ιερεμία και τον Ιεζεκιήλ.

Η πείνα, ο θάνατος, η μεταδοτική αρρώστια στους προφήτες

«10 Έτσι λέει ο Κύριος σ’ αυτόν τον λαό: Επειδή αγάπησαν να πλανιούνται, και δεν κράτησαν τα πόδια τους, γι’ αυτό ο Κύριος δεν ευδόκησε σ’ αυτούς· τώρα θα θυμηθεί την ανομία τους, και θα επισκεφθεί τις αμαρτίες τους. 11 Και ο Κύριος μου είπε: Μην προσεύχεσαι υπέρ αυτού του λαού για καλό. 12 Και αν νηστέψουν, δεν θα εισακούσω την κραυγή τους· και αν προσφέρουν ολοκαυτώματα και προσφορά, δεν θα ευδοκήσω σ’ αυτά, αλλά θα τους καταναλώσω με μάχαιρα, και με πείνα, και με μεταδοτική αρρώστια. 13 Και είπα: Ω! Κύριε, Θεέ! Δες, οι προφήτες λένε σ’ αυτούς: Δεν θα δείτε μάχαιρα ούτε θα υπάρχει πείνα σε σας, αλλά θα σας δώσω σίγουρη ειρήνη σ’ αυτόν τον τόπο. 14 Και ο Κύριος μου είπε: Οι προφήτες προφητεύουν αναληθή πράγματα στο όνομά μου· δεν τους έστειλα εγώ ούτε τους πρόσταξα ούτε μίλησα σ’ αυτούς· αυτοί προφητεύουν σε σας αναληθή όραση, και μαντεία, και ματαιότητα, και τη δολιότητα της καρδιάς τους. 15 Γι’ αυτό, έτσι λέει ο Κύριος για τους προφήτες που προφητεύουν στο όνομά μου, ενώ δεν τους έστειλα εγώ, αλλά αυτοί λένε: Μάχαιρα και πείνα δεν θα υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο. Με μάχαιρα και με πείνα θα συντελεστούν εκείνοι οι προφήτες· 16 ενώ ο λαός, στους οποίους αυτοί προφητεύουν, θα είναι πεταμένοι στους δρόμους της Ιερουσαλήμ από πείνα και μάχαιρα· και δεν θα υπάρχει εκείνος που θα τους θάβει, τις γυναίκες τους, και τους γιους τους, και τις θυγατέρες τους· και θα ξεχύνω επάνω τους την κακία τους.» (Ιερ. 14:10-16)

Ο Ιερεμίας επανειλημμένα μιλάει για μάχαιρα, πείνα και μεταδοτική αρρώστια ως κρίση του Θεού πάνω στον Ιούδα για την ασέβειά του απέναντι στον Θεό.

Εδώ γίνεται πλήρως φανερό πως η μάχαιρα, η πείνα και η αρρώστια είναι συχνά εργαλεία κρίσης στα χέρια του Θεού. Δεν μπορούμε, όμως, να πούμε πως σε κάθε περίπτωση, χωρίς καμία εξαίρεση, αποτελούν κρίση Θεού.

Πώς θ’ απαντήσουμε τελικά στο ερώτημά μας; Είναι η πανδημία του νέου κορωναϊού κρίση του Θεού πάνω στην ανθρωπότητα;

Νομίζουμε πως η σωστή απάντηση είναι «δεν γνωρίζουμε». Γιατί; Διότι δεν έχουμε ολόκληρη την εικόνα της πραγματικότητας μπροστά μας. Μόνο ο Θεός την έχει.

Θα πει τώρα κάποιος, «μα έτσι χάνεις μια ευκαιρία να ταρακουνήσεις τους ανθρώπους να στραφούν στον Θεό». Κι εδώ η απάντηση είναι, «δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε την έλλειψη γνώσης μας για να ωθήσουμε τους ανθρώπους στον Θεό· η κρίσιμη αυτή κατάσταση, αρκεί από μόνη της για να ωθήσει τους ανθρώπους να στραφούν στον Θεό». Μπορούμε να πούμε στους ανθρώπους την μεγάλη αλήθεια του Θεού, που ο Παύλος γράφει στους Ρωμαίους χριστιανούς και αποτελεί γενική αρχή που πηγάζει από τον χαρακτήρα του Θεού:

«Κι οπωσδήποτε η οργή του Θεού ξεσπάει από τον ουρανό εναντίον κάθε ασέβειας και αδικίας των ανθρώπων εκείνων, που, ενώ έχουν στην κατοχή τους την αλήθεια, ζουν στην αδικία.» (Ρωμ. 1:18, μετάφραση εκδόσεων ‘Ο ΛΟΓΟΣ’)

Το να πούμε ότι η πανδημία του νέου κορωναϊού είναι κρίση του Θεού πάνω στην ανθρωπότητα εξαιτίας των εκτρώσεων ή του παράνομου εμπορίου των ναρκωτικών, ή της ομοφυλοφιλίας ή των πειραμάτων που γίνονται με ιούς σε εργαστήρια ή ένεκα κάποιας άλλη αμαρτίας, θ’ αποτελεί μια δική μας αυθαίρετη κρίση. Ναι, μπορεί η πανδημία αυτή να είναι μια κρίση του Θεού ένεκα κάποιας ή κάποιων συγκεκριμένων αμαρτιών. Δεν το γνωρίζουμε όμως. Δεν έχουμε την πλήρη εικόνα του κόσμου μας που έχει μόνον ο Θεός. Θεωρούμε δεδομένο πως η πανδημία αυτή είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας, γενικώς, που υπάρχει στον κόσμο μας, όπως είναι και κάθε αρρώστια. Συνεπώς, οφείλουμε να είμαστε ακριβείς, όσον αφορά όλα τα στοιχεία που η Αγία Γραφή μας δίνει σχετικά με τα δεινά που πλήττουν την ανθρωπότητα. Είναι καλό να μην είμαστε απόλυτοι στις τοποθετήσεις μας εκεί που δεν γνωρίζουμε.

Την ίδια στιγμή, αλλά και κάθε στιγμή, έχει νόημα να καλούμε τον οιοδήποτε συνάνθρωπό μας να συνδεθεί με τον Σωτήρα και Κύριο Ιησού Χριστό. Δεν χρειάζεται να μας πλήξει μια πανδημία ή μια απλή επιδημία, ή να γίνει ένας μεγάλος σεισμός, ή να γίνει πείνα στη γη μας προκειμένου να μετανοήσει κάποιος για τις αμαρτίες του και ν’ αποφασίσει ν’ ακολουθήσει τον Ιησού Χριστό στην πορεία της ζωής του. Αν κάποιος αμφιβάλλει γι’ αυτήν την προτροπή, δεν έχει παρά να προσέξει πολύ σοβαρά τα σχετικά λόγια του ίδιου του Χριστού:

«1 Εκείνο τον καιρό πήγαν στον Ιησού μερικοί και του αφηγήθηκαν για τους Γαλιλαίους, τους οποίους σκότωσε ο Πιλάτος την ώρα που πρόσφεραν θυσία, κι έτσι το αίμα τους ανακατεύτηκε με το αίμα των ζώων που θυσιάζονταν. 2 Ο Ιησούς τους είπε: «Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι, επειδή τα ’παθαν αυτά, ήταν πιο αμαρτωλοί από όλους τους άλλους Γαλιλαίους; 3 Σας βεβαιώνω πως όχι· αν όμως δεν μετανοήσετε, θα χαθείτε όλοι σας με τον ίδιο τρόπο. 4 Ή μήπως νομίζετε ότι εκείνοι οι δεκαοχτώ, που έπεσε πάνω τους ο πύργος στο Σιλωάμ και τους σκότωσε, ήταν χειρότεροι από όλους τους ανθρώπους που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; 5 Σας βεβαιώνω πως όχι· αν όμως δεν μετανοήσετε, όλοι θα χαθείτε κατά τον ίδιο τρόπο». (Λκ. 13:1-5)

Το μήνυμα του Χριστού εδώ μας βεβαιώνει πως δεν είναι απαραίτητο να συμβεί κάτι πολύ άσχημο στη ζωή μας προκειμένου ν’ αντιληφθούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, ότι ο αμαρτωλός τρόπος ζωής μας δεν αρέσει στον Θεό και ότι κάποια μέρα η κρίση του Θεού θα πέσει πάνω μας οριστικά και αμετάκλητα, εφόσον δεν μετανοήσουμε και πιστέψουμε στον Χριστό!

• Είναι η πανδημία του νέου κορωναϊού σημάδι των εσχάτων καιρών;

Όταν θέτουμε τέτοια ερωτήματα, το πρώτο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να διευκρινίσουμε το πώς εννοούμε τους έσχατους καιρούς.

Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, ο ερχομός του Χριστού στη γη εγκαινίασε τους έσχατους καιρούς. Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς. Όταν το ακούμε αυτό νιώθουμε την ανάγκη ή ν’ αλλάξουμε το ερώτημά μας ή να το διευκρινίσουμε. Αυτό που μάλλον εννοεί κάποιος είναι, αν κάτι, εν προκειμένω η πανδημία του νέου κορωναϊού, αποτελεί σημάδι πως ο δεύτερος ερχομός του Χριστού είναι κοντά. Και το κοντά, βέβαια, είναι πολύ σχετικό. Ποιο χρονικό διάστημα θεωρείται κοντά και ποιο όχι;

Μήπως βρισκόμαστε στην αρχή των ωδίνων, σύμφωνα με τη σχετική φράση του ευαγγελιστή Μάρκου; Στο κεφάλαιο 13 ξεκινάει ένας λόγος του Χριστού σχετικά με τα μέλλοντα συμβάντα. Στο εδάφιο 8 διαβάζουμε:

«Επειδή, θα σηκωθεί έθνος ενάντια σε άλλο έθνος, βασίλειο ενάντια σε άλλο βασίλειο· και θα γίνουν σεισμοί κατά τόπους, και θα γίνουν πείνες και ταραχές. Αυτά είναι αρχές ωδίνων.»

Το αντίστοιχο εδάφιο του ευαγγελιστή Λουκά (21:11) λέει:

«Και θα γίνουν μεγάλοι σεισμοί κατά τόπους, και πείνες και μεταδοτικές αρρώστιες, και θα υπάρχουν φόβητρα και μεγάλα σημεία από τον ουρανό.»

Είναι εύλογο λοιπόν το ερώτημα αν βρισκόμαστε στις αρχές των ωδίνων. Νομίζουμε πως είναι πολύ πιθανό αυτό.

Μήπως βιώνουμε τη Μεγάλη Θλίψη;

Κάποιοι απαντούν με βεβαιότητα πως όχι, διότι η Εκκλησία, λένε, θα έχει αρπαγεί. Αλλά τι γίνεται αν η Εκκλησία αρπαγεί μετά τη Μεγάλη Θλίψη;

Βλέπετε πως οι απαντήσεις στα εσχατολογικά ερωτήματα σχετίζονται με τον τρόπο που ερμηνεύουμε τον εσχατολογικό λόγο της Γραφής. Αν πιστεύουμε ότι η Εκκλησία θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη, τότε το ερώτημα έχει νόημα. Προσωπικά τείνω προς την άποψη ότι η Εκκλησία θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη. Δεν πιστεύω, όμως, ότι τώρα βρισκόμαστε στη Μεγάλη Θλίψη. ΙΣΩΣ να είμαστε στην αρχή των ωδίνων. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό της αρχής των ωδίνων; Πως ξεκινούν οι προκαταρκτικοί πόνοι του τοκετού που σταδιακά μεγαλώνουν και γίνονται χρονικά συχνότεροι.

Αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση (προσέξτε καλά, πρόκειται για υπόθεση). Έστω ότι ζούμε την αρχή των ωδίνων. Έστω ότι ο Χριστός έρθει για δεύτερη φορά στη γη μας μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Επηρεάζει αυτό τη ζωή μας; Χαιρόμαστε ή λυπούμαστε που δεν θα ζήσουμε εδώ στη γη άλλα 25 ή 40 ή 60 χρόνια, τουλάχιστον οι νεότεροι; Λυπούμαστε που κάποιοι στόχοι μας δεν θα προλάβουν να πραγματοποιηθούν; Είναι σημαντικότερος ο ερχομός του Χριστού από τους γήινους στόχους μας, έστω και αν αυτοί διαπνέονται από το Πνεύμα του Θεού;

Αλλά ας ξεχάσουμε τα δέκα ή τα δεκαπέντε χρόνια. Είτε εγώ, είτε εσύ, ενδέχεται αύριο ν’ αφήσουμε αυτόν τον κόσμο, όποια και αν είναι η αιτία αυτής της αναχώρησης. Είμαστε λοιπόν έτοιμοι να συναντήσουμε σήμερα ή αύριο τον Χριστό; Θα Τον συναντήσουμε με χαρά ή με φόβο;

Ώστε, είναι καλό να μπορούμε να διακρίνουμε τα σημάδια των καιρών, όπως ο ίδιος ο Χριστός πρότρεψε τους συγχρόνους Του Ιουδαίους, αλλά είναι ακόμη πιο σημαντικό το να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή ν’ αφήσουμε αυτόν τον κόσμο για την επουράνια Πολιτεία μας. Και σήμερα, είναι καιρός κατάλληλος για τακτοποίηση εκκρεμοτήτων ενώπιον του Θεού και ενώπιον των συνανθρώπων μας.