Διαβάζοντας τις βιβλικές περικοπές που αφηγούνται το γεγονός τής γέννησης του Χριστού και τα σχετικά με αυτό γεγονότα παρατηρούμε σε γενικές γραμμές τα εξής:
1. Οι άνθρωποι τού Θεού που μιλούν εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα ανατρέχουν στο παρελθόν τής ιστορίας τού λαού τους Ισραήλ και συνδέουν τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στους πατέρες τους Αβραάμ και Δαβίδ με τα γεγονότα τού δικού τους παρόντα καιρού. Για παράδειγμα, ο άγγελος Γαβριήλ θα πει στην Μαριάμ, «Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα του· και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο τού Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.» (Λκ. 1:32-33). Η Μαριάμ θα πει μεγαλύνοντας τον Κύριο, «Βοήθησε τον Ισραήλ τον δούλο του, καθώς θυμήθηκε το έλεός του, όπως μίλησε στους πατέρες μας, στον Αβραάμ, και στο σπέρμα του, στον αιώνα.» (Λκ. 1:54-55). Έτσι, ο αναγνώστης βοηθιέται ν’ αντιληφθεί ότι ο Θεός είναι αληθής στον λόγο Του και πιστός στις υποσχέσεις Του.
Το πέρασμα του χρόνου, έστω και αν πρόκειται για αρκετές εκατοντάδες χρόνια, δεν κάνει τον Θεό ξεχασιάρη ούτε άπιστο ως προς αυτά που έχει σχεδιάσει και υποσχεθεί. Την ιστορία τού κόσμου μας μπορούμε να την δούμε από διάφορες πλευρές. Υπάρχει όμως μια πλευρά που είναι η βασική, η κύρια. Η ιστορία τού κόσμου μας είναι η ιστορία τής λύτρωσης τού αμαρτωλού ανθρώπινου γένους από τον Σωτήρα Ιησού Χριστό. Ο αμαρτωλός άνθρωπος είτε δέχεται ταπεινά και μ’ ευγνωμοσύνη αυτό το θείο έλεος, που έγινε χάρη πάνω στον σταυρό, είτε το περιφρονεί και αρνείται το δώρο τού Θεού και παραμένει μέσα στην κατάρα και την κρίση τής αμαρτίας. Αυτοί, λοιπόν, οι δύο παράγοντες, ο θεϊκός και ο ανθρώπινος διαμορφώνουν και καθορίζουν την ανθρώπινη ιστορία τού κόσμου μας. Ο θεϊκός παράγοντας έχει την πρωτοβουλία τών κινήσεων.
Δεν νοείται να μιλάμε για Χριστούγεννα χωρίς ν’ αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα γεγονός που αποτελεί μία φάση τού μεγάλου Σχεδίου τού Θεού για την σωτηρία τού αμαρτωλού ανθρώπινου γένους. Στις μέρες μας, κάποιες δεξαμενές σκέψης επιδιώκουν ν’ αποσυνδέουν την σύγχρονη κατάσταση των λαών και των εθνών από την ιστορία τους, από το παρελθόν τους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν διάφορες πολιτικές αλλά και άλλες σκοπιμότητες. Αυτό δεν είναι σωστό. Ο Θεός μας είναι Θεός αλήθειας. Το χθες, το σήμερα και το αύριο τής ανθρώπινης ιστορίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Αυτό ισχύει και στην προσωπική μας ζωή. Είναι ανάγκη ως πιστοί τού Χριστού να μελετάμε τις Γραφές για να κατανοήσουμε αυτό το ένα Σχέδιο που στην πορεία τού χρόνου παίρνει διάφορες μορφές και πραγματικά δημιουργεί προβληματισμούς μέσα στην ψυχή μας. Για παράδειγμα: Γιατί θέλησε ο Θεός να δημιουργήσει έναν λαό, τον Ισραήλ, τον κατέστησε δικό Του, και μετά από δύο χιλιάδες χρόνια έστειλε μέσω αυτού στον κόσμο μας τον Υιό Του, Σωτήρα, για να σώσει τόσο αυτόν τον λαό αλλά και όλα τα έθνη τής γης; Γιατί το Σχέδιο της σωτηρίας μας να έχει μια τέτοια πλοκή; Ο απόστολος Παύλος εξηγεί αυτό το Σχέδιο στην προς Ρωμαίους επιστολή του και δίνει απαντήσεις σε πολλούς προβληματισμούς μας.
2. Η δεύτερη παρατήρηση που κάνουμε, διαβάζοντας αυτές τις περικοπές, έχει άμεση σχέση με την προσωπική μας πορεία και ζωή. Είπε ο άγγελος στον Ιωσήφ, «Θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού, επειδή αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους.» (Μτ. 1:21). Πρόκειται για μια διακήρυξη που ταυτόχρονα είναι πολύ απλή και πολύ βαθιά. Ο λαός είναι αμαρτωλός, και ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας που μπορεί να τους σώσει από τις αμαρτίες τους. Απλούστατη και μεγαλειώδης διακήρυξη. Τι ακριβώς όμως σημαίνει ότι «θα τους σώσει από τις αμαρτίες τους»; Σημαίνει άφεση αμαρτιών. Αυτό είναι ένα από τα δώρα τής χάρης που έκανε ο Θεός σε μας. Η άλλη πλευρά αυτής της χάρης είναι αυτή της δικαιοσύνης. Ο Χριστός φορτώθηκε τις αμαρτίες μας και πλήρωσε τα λύτρα τής εξαγοράς μας από το καθεστώς τής αμαρτίας. Σωτηρία σημαίνει συμφιλίωση με τον άγιο και δίκαιο Θεό, που τώρα γίνεται Πατέρας μας. Σημαίνει εσωτερική χαρά και ειρήνη. Σημαίνει την παρουσία τού Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Αυτή η ενοίκιση μας καθιστά ικανούς να μπορούμε να μην αμαρτάνουμε· να μπορούμε να υπακούμε πλέον στον Θεό. Σημαίνει το δώρο της αιώνιας ζωής. Με άλλα λόγια, απαλλαγή από την κόλαση που αποτελεί συνέπεια της αμαρτίας. Καταλαβαίνουμε ότι σημαίνει πολλά πράγματα. Καθώς όμως ζούμε την καθημερινότητά μας και τριβόμαστε ο ένας με τον άλλον και με τα γεγονότα τής ζωής, είναι μύρια τα ερωτηματικά που δημιουργούνται μέσα μας σχετικά με αυτήν την σωτηρία. Πώς θέλει να επιδράσει ο Σωτήρας Χριστός στον ψυχικό μου κόσμο, στις καθημερινές μου συνήθειες, στα προβλήματά μου, στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους; Πολλά είναι τα ερωτηματικά που τίθενται και δύσκολα. Πάνω στο ίδιο πνεύμα, ο Ζαχαρίας προφητεύοντας θα πει «(ο Θεός θυμήθηκε) τον όρκο που ορκίστηκε στον πατέρα μας, τον Αβραάμ, ότι θα δώσει σε μας να ελευθερωθούμε από το χέρι των εχθρών μας, για να τον λατρεύουμε άφοβα, με οσιότητα και δικαιοσύνη μπροστά του όλες τις ημέρες τής ζωής μας.» (Λκ. 1:73-75). Οσιότητα είναι η διάθεση για τήρηση τού θείου νόμου, η ευσέβεια, η αγιότητα. Πώς γίνεται να ζούμε κάθε ημέρα τής ζωής μας με οσιότητα και δικαιοσύνη μπροστά στον Θεό αλλά και μεταξύ των ανθρώπων;
Ώστε, ο γεννηθείς Ιησούς Χριστός, ήρθε στη γη μας να λύσει το πανανθρώπινο πρόβλημα τής αμαρτίας μας και να μας καταστήσει εν Αυτώ ικανούς να ζούμε την καθημερινότητά μας με οσιότητα και δικαιοσύνη. Ο Εμμανουήλ είναι εδώ. Σώζει και αγιάζει. Έχουμε ταυτιστεί με τον βιβλικό λόγο; Σήμερα, είναι μία επιπλέον ευκαιρία αλλά και ανάγκη να το κάνουμε. Τότε και μόνον τότε γιορτάζουμε αληθινά Χριστούγεννα. Αμήν!