Τι συμβαίνει σε μια γυναίκα που έχει κάνει έκτρωση; Υπάρχουν συνέπειες; Πώς ζει την υπόλοιπη ζωή της σε σχέση με το γεγονός αυτό; Πολλές γυναίκες έχουν ομολογήσει πως η «συμβουλή» και η «βοήθεια» που ο γιατρός τους έδινε ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Οι γιατροί συνήθιζαν να δίνουν πρακτικές «συμβουλές» σχετικά με τη διαδικασία της έκτρωσης. Δεν μιλούσαν και δεν φανέρωναν το ψυχικό δράμα που η γυναίκα θα ζήσει κατόπιν αλλά και δεν ενημέρωναν καθόλου ή επαρκώς για τις ενδεχόμενες επιπλοκές στον οργανισμό της γυναίκας. Φαίνεται πως σήμερα υπάρχει αντικειμενικότερη ενημέρωση αν και το ζήτημα σχετίζεται πάντοτε με τον γιατρό και την κλινική. Δεν παύει όμως ποτέ ν’ αποτελεί ένα ακανθώδες ζήτημα για την ψυχική και σωματική υγεία της γυναίκας που υπόκειται σε έκτρωση.
Οι γυναίκες που εγκυμονούν χρειάζονται ενημέρωση, καθώς επίσης, πνευματική και ψυχική υποστήριξη, όχι έκτρωση. Κάποιες νέες κοπέλες που μένουν έγκυες νιώθουν πολύ αμήχανα, δεν επικοινωνούν με τους οικείους τους ή η επικοινωνία τους είναι ελάχιστη ώστε να τις βοηθήσει να πάρουν τη σωστή απόφαση. Η έκτρωση αποτελεί τη χειρότερη επιλογή «ανάγκης» για την οποία η γυναίκα υποφέρει στην υπόλοιπη ζωή της. Παραθέτουμε μερικές ομολογίες γυναικών που έκαναν έκτρωση. Τα ονόματα δεν απεικονίζουν τα πραγματικά πρόσωπα για ευνόητους λόγους.
«Για πολλά χρόνια πίστευα τα ψέματα που μου έλεγε ο γιατρός της έκτρωσης. Έπειθα τον εαυτό μου με «λογικά» επιχειρήματα πως είχα κάνει το σωστό ενώ όλο τον καιρό η συναίσθηση της προσωπικής μου αξίας όλο και λιγόστευε. Έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη και είχα τάσεις αυτοκτονίας. Το αποτέλεσμα της νόμιμης έκτρωσης ήταν πως η αυτοεκτίμησή μου χειροτέρευσε τόσο που έκανα τρεις προσπάθειες αυτοκτονίας.» (Δώρα)
«Υποκρινόμουν ότι ποτέ δεν συνέβηκε αλλά ο τρόπος αυτός δεν απέδωσε. Έκλαιγα όλη την ώρα. Με το πέρασμα των χρόνων, όταν ήμουν μόνη, ξέσπαγα χωρίς κάποιον προφανή λόγο. Μερικές φορές έκλαιγα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να πάω στη δουλειά την επόμενη μέρα. Τα μάτια μου πρήζονταν τόσο πολύ που έμοιαζα με εξωγήινη. Για τους έξω ανθρώπους τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Νόμιζαν πως όλα ήταν εντάξει. Είχα πάντοτε εργασία, αυτοκίνητο, όμορφα ρούχα κι αρκετά πράγματα. Είχα έναν άνδρα στη ζωή μου και ταξιδεύαμε μαζί. Έλεγα στον εαυτό μου πως είμαι ευτυχισμένη και γιατί να μην ήμουν; Η πραγματικότητα όμως ήταν πως πάντοτε ήθελα παιδιά και ήθελα να είμαι παντρεμένη αλλά έκανα ένα μεγάλο σφάλμα. Δεν μπορούσα να το παραδεχθώ διότι αυτό θα μ’ έκανε ένα τέρας. Τι είδους μητέρα είναι αυτή που σκοτώνει το ίδιο της το βρέφος; Δεν είναι αυτό το χειρότερο έγκλημα; Έπρεπε να προστατεύσω τον εαυτό μου. Μας είχαν πει πως το έμβρυο είναι απλώς ιστός, πως δεν ήταν ακόμη μια ζωή. Φοβόμουν κι έτσι πίστεψα το ψέμα.» (Αντωνία)
«Όταν έκανα έκτρωση, 55 χρόνια πριν, δεν υπήρχε κάποιος που θα μπορούσα να μιλήσω. Έκλαψα πάρα πολύ γι’ αυτό το μωρό και μετάνιωσα τόσο πολύ γι’ αυτήν την απόφαση. Βλέπεις, ποτέ δεν παντρεύτηκα και δεν είχα ξανά μωρό. Αυτή ήταν η μοναδική μου ευκαιρία να γίνω μητέρα και την κλότσησα. Δεν υπήρξε μία μέρα, όλα αυτά τα χρόνια, που δεν θυμόμουνα το μωρό μου … Είμαι πολύ μεγαλύτερη τώρα και καθώς πλησιάζω όλο και περισσότερο προς το τέλος της ζωής μου, φαίνεται πως μ’ απασχολεί περισσότερο. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν σήμερα εκείνο το παιδί. Μου λείπει το κορίτσι μου τόσο πολύ. Έχω φίλες, ανίψια και ανιψιές και τους αγαπώ όλους αλλά θα έδινα τα πάντα αν μπορούσα να πάρω την κόρη μου πίσω. Ποτέ δεν υπήρξα θρησκευόμενη αλλά τι γίνεται αν υπάρχει Θεός και με μισεί και η κόρη μου με μισεί!» (Σταματία)
Στην ιστοσελίδα http://abortion.agazilos.org/consider.htm (δεν λειτουργεί πλέον) διαβάσαμε τις ακόλουθες χρήσιμες σκέψεις που μια έγκυος νεαρή κοπέλα κάνει.
1. Οι γονείς μου θα με σκοτώσουν αν το μάθουν! Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς αρχικά αναστατώνονται αλλά κατόπιν βοηθούν, ιδιαίτερα αν εσύ αποφασίσεις να φέρεις στη ζωή το παιδί σου. Πέραν τούτου όμως μπορείς ν’ απευθυνθείς σε κοινωνικό λειτουργό για να σε βοηθήσει στη συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος.
2. Δεν καταλαβαίνετε. Θα με διώξουν από το σπίτι! Αυτό θα γίνει αν πραγματικά δεν σε αγαπούν. Σ’ αυτήν την περίπτωση σύλλογοι όπως η «Αγκαλιά» (www.agalia.org.gr) μπορούν να σε βοηθήσουν. Τόλμησε ν’ απευθυνθείς εκεί.
3. Οι γονείς μου με πιέζουν να κάνω έκτρωση. Νομικά, κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις έκτρωση. Αν πεις στο γιατρό ότι κάποιος σε εξαναγκάζει να κάνεις έκτρωση, δεν πρόκειται να προχωρήσει στην επέμβαση.
4. Ο σύντροφός μου θα με εγκαταλείψει αν κρατήσω το παιδί. Ο σύντροφός σου είναι συνυπεύθυνος για την εγκυμοσύνη αυτή. Αν σε αγαπάει θα σε βοηθήσει μέσα στις δύσκολες συνθήκες που αφορούν και τους δυο σας. Αν όμως σε αντιμετωπίζει σαν σεξουαλικό αντικείμενο και δεν θέλει το γάμο και την πατρότητα, τότε σίγουρα δεν αξίζει να σχετίζεσαι μαζί του. Εκτός αυτού, η εμπειρία έχει δείξει πως μετά την έκτρωση τέτοιες σχέσεις διαλύονται.
5. Έχω σοκαριστεί! Τι θα σκεφτούν οι άλλοι; Σίγουρα θα δεχθείς κριτική αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. Σήμερα υπάρχουν πολλοί μόνοι γονείς και η κοινωνία τους αποδέχεται. Κάποιες φορές ο γάμος έρχεται μετά τη γέννηση του παιδιού.
6. Δεν είμαι έτοιμη να γίνω μητέρα. Είναι αλήθεια ότι το να είσαι γονιός συνεπάγεται περισσότερες ευθύνες από το να μην είσαι, αλλά από τη στιγμή που είσαι έγκυος είσαι ήδη μητέρα. Η ευθύνη σου για το παιδί μέσα σου, έγκειται στον τρόπο που αντιμετωπίζεις το σώμα σου. Το πραγματικό θέμα είναι, «πώς φέρομαι σ’ αυτό το παιδί στου οποίου τη δημιουργία έλαβα μέρος;» Ο ρόλος του γονέα μαθαίνεται στην πράξη και δεν μπορείς να ξέρεις από πριν αν είσαι έτοιμη να τον παίξεις ή όχι… Επιπλέον, ίσως όταν «νιώσεις έτοιμη» να μην μπορείς να κάνεις παιδί.
7. Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω παιδί. Ένα παιδί μπορεί να κοστίσει τόσο, όσο θέλουν να διαθέσουν οι γονείς. Ο τοκετός σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο δεν έχει το κόστος του τοκετού σε ιδιωτικό. Πολλοί εστιάζουν στο ν’ αποκτήσουν πολλά για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους αλλά τα υλικά αγαθά δεν φτιάχνουν ευτυχισμένες οικογένειες. Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν, θα δεις ότι δίνεις μεγαλύτερη αξία στις σχέσεις σου με ανθρώπους παρά στα πράγματα για τα οποία ξόδεψες χρήματα. Είναι καλύτερα να επενδύσεις στη ζωή μέσα σου παρά στα πράγματα που νομίζεις ότι θα χρειαστείς εσύ και το παιδί σου. Οπωσδήποτε θα χρειαστείς περισσότερα λόγω του μωρού, και σ’ αυτό ο Σύλλογος «Αγκαλιά» μπορεί να σου προσφέρει σημαντική βοήθεια.
8. Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Νομίζω είναι καλύτερα το παιδί μου να μη γεννηθεί, γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να γίνει ευτυχισμένο. Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις, γιατί δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον! Η ευτυχία δεν είναι θέμα προϋποθέσεων και πολλές φορές άνθρωποι που ανατράφηκαν με ό,τι θεωρείται «καλές προϋποθέσεις», δεν έγιναν ευτυχισμένοι. Αντιθέτως άνθρωποι που πέρασαν δύσκολα παιδικά χρόνια όχι μόνο έγιναν τελικά ευτυχισμένοι, αλλά ωφέλησαν και την κοινωνία όπου έζησαν. Η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες για τους ζωντανούς… Μόνο η έκτρωση στερεί από το παιδί την ευκαιρία να γίνει ευτυχισμένο.
Αυτές κι άλλες σχετικές σκέψεις προβληματίζουν αρκετές έγκυες γυναίκες. Υπάρχει όμως ελπίδα σε κάθε γυναίκα που θέλει να κάνει το θέλημα του Θεού. Το έλεος του Θεού προσφέρεται σε κάθε άνθρωπο που πλησιάζει τον Θεό και ζητάει τη βοήθειά Του. Έλεος του Θεού είναι και η βοήθεια που προσφέρουν συνετοί άνθρωποι που σέβονται τον Θεό αλλά και την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.