Χριστούγεννα 2022

Ολοι γνωρίζουμε τι σημαίνει «Χριστούγεννα». Αφορά την γέννηση τού Χριστού στον κόσμο μας. Για μας που πιστεύουμε ότι η Αγία Γραφή είναι ο λόγος τού Θεού, είναι ανάγκη να βάλουμε σε τάξη τις πολλές επιμέρους αλήθειες που σχετίζονται με τον ερχομό τού Χριστού στη γη. Ποιος είναι ο Χριστός; Γιατί ήρθε ο Χριστός στον κόσμο μας; Πρόκειται για ένα γεγονός, το μεγάλο γεγονός μιας μεγάλης ιστορίας. Αυτό γίνεται φανερό στην παραβολή που είπε ο Χριστός για τον αμπελώνα, που αναφέρεται στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο (21:33-44), αλλά και στα ευαγγέλια τού Μάρκου και του Λουκά:

« Ακούστε μια άλλη παραβολή: Υπήρχε κάποιος άνθρωπος οικοδεσπότης, ο οποίος φύτεψε έναν αμπελώνα, και έβαλε ολόγυρά του φράχτη, και έσκαψε μέσα σ’ αυτόν ένα πατητήρι, και οικοδόμησε έναν πύργο, και τον μίσθωσε σε γεωργούς, και αποδήμησε.  Όταν δε πλησίασε ο καιρός τών καρπών, έστειλε τους δούλους του προς τους γεωργούς, για να πάρουν τούς καρπούς του.  Και οι γεωργοί, αφού έπιασαν τους δούλους του, άλλον μεν έδειραν, και άλλον φόνευσαν, και άλλον λιθοβόλησαν.  Έστειλε ξανά άλλους δούλους περισσότερους από τους πρώτους· και σ’ αυτούς έκαναν κατά παρόμοιο τρόπο.  Έπειτα, όμως, έστειλε σ’ αυτούς τον γιο του, λέγοντας: Θα ντραπούν τον γιο μου.  Οι γεωργοί, όμως, βλέποντας τον γιο είπαν αναμεταξύ τους: Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσουμε και ας κατακρατήσουμε την κληρονομιά του.  Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, και τον φόνευσαν.  Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ’ εκείνους τους γεωργούς;  Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο, και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.  Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: «Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία πέτρα· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»;  Γι’ αυτό σας λέω ότι η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της.  Και όποιος πέσει επάνω σ’ αυτήν την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει.»

Να λοιπόν τι είναι τα Χριστούγεννα. Είναι η ιστορική στιγμή, που σύμφωνα με την γλώσσα τής παραβολής, ο οικοδεσπότης στέλνει τον γιο Του στον αμπελώνα Του. Ο αμπελώνας Του είναι ο λαός Ισραήλ. Οι γεωργοί είναι οι ηγέτες τού λαού Ισραήλ που φέρθηκαν άπιστα απέναντι στον Θεό και άπρεπα απέναντι στον λαό Του. Ετσι, ο Θεός κάποια στιγμή στην ιστορία του κόσμου μας, πριν 2027 χρόνια, περίπου, έστειλε τον Γιο Του εδώ στην γη. Ναι, ο Ιησούς, ο Χριστός γεννήθηκε στην Βηθλεέμ τής Ιουδαίας. Οι ευαγγελικές αφηγήσεις είναι απλές και ταυτόχρονα μεγαλειώδεις διότι ο πρωταγωνιστής τού έργου είναι ο Θεός και επεμβαίνει συνεχώς στο γήινο σκηνικό στέλνοντας αγγέλους που δίνουν υπέροχα μηνύματα αγάπης και ελπίδας. Εμφανίζεται αγγελική χορωδία στους ταπεινούς βοσκούς τής Βηθλεέμ που ψάλλει το «δόξα ἐν ὑψίστοις θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίας». Αργότερα θα έρθουν οι Μάγοι από την Ανατολή και θα βρουν το νήπιο, θα προσφέρουν τα δώρα τους και θα προσκυνήσουν. Κι εδώ κυριαρχεί η οδηγία τού Θεού. Τα απλά αυτά γεγονότα είναι μεγαλειώδη διότι ο Θεός ευδοκεί με πολλή χάρη ν’ αγγίξει την πληγωμένη και ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα.

Σήμερα δεν θα σχολιάσουμε κάποιο από αυτά τα γεγονότα αλλά θα στρέψουμε την προσοχή μας στο ποιος είναι αυτός που γεννήθηκε σ’ εκείνη την φάτνη, στην Βηθλεέμ, την εποχή που ο ευαγγελιστής Λουκάς προσδιορίζει ακριβώς. Ποιος ήταν ο Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός; Αυτό το ερώτημα είναι άκρως σημαντικό για όλους μας ανεξαιρέτως. Η απάντηση που ο καθένας μας δίνει είναι επίσης άκρως σημαντική για την ευτυχία μας και την αιώνια τύχη μας. Ο ίδιος ο Χριστός έκρινε αναγκαίο να ρωτήσει τους μαθητές Του, «Για ποιον με λένε οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός τού ανθρώπου;» (Ματθαίος 16:13).

Τι λοιπόν λένε οι άνθρωποι για τον Ιησού Χριστό;

Η αμαρτωλότητά μας είναι τόσο μεγάλη και βαθιά που εναντιώνεται με κάποιον τρόπο στο πρόσωπο τού Χριστού. Κάποιοι εννοούν πως μια τέτοια προσωπικότητα δεν μπορεί να υπήρξε. Συμπεραίνουν πως ο Ιησούς δεν αποτελεί ιστορικό πρόσωπο. Ο χριστιανός απολογητής Josh McDowell στο βιβλίο του ζητώ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ (σελ. 191) αναφέρεται στον Bertrand Russel και γράφει:

Στην εργασία του «Γιατί Δεν Είμαι Χριστιανός», ο φιλόσοφος Bertrand Russel υποστηρίζει: «Υπάρχει μεγάλη ιστορική αμφιβολία αν ο Χριστός υπήρχε πραγματικά, και αν υπήρχε δεν γνωρίζουμε τίποτε για αυτόν» (Russel, WIANC, 16).

Ως απάντηση στον Russel o McDowell παραθέτει (σελ. 192) τα λόγια τού χριστιανού καθηγητή και ερμηνευτή τών Γραφών F. F. Bruce, ο οποίος είπε:

Κάποιοι συγγραφείς μπορούν να παίζουν με την φράση «Χριστός-μύθος» αλλά δεν το κάνουν βασισμένοι σε ιστορικές αποδείξεις. Η ιστορικότητα τού Ιησού είναι τόσο αξιωματική για έναν αμερόληπτο ιστορικό όσο είναι η ιστορικότητα τού Ιουλίου Καίσαρα. Δεν είναι οι ιστορικοί αυτοί που προάγουν τις θεωρίες «Χριστός-μύθος» (Bruce, NTDATR72, 119).

Και ο Otto Betz αναφέρει (σελ. 119):

Κανένας σοβαρός ιστορικός δεν επιχείρησε ποτέ να αποδείξει την μη ιστορικότητα τού Ιησού.

Αλλοι, δεν μπορούν να Τον διαγράψουν από το ανθρώπινο δημοτολόγιο αλλά σκανδαλίζονται με τους μοναδικούς ισχυρισμούς Του. Πολλοί ερευνητές, ιστορικοί, θεολόγοι αλλά και απλοί πιστοί που μελετούν τις Γραφές αντιλαμβάνονται την μοναδική προσωπικότητα που λέγεται Ιησούς Χριστός.

Ο William E. H. Lecky, ένας Ιρλανδός ιστορικός τού 19ου αιώνα έγραψε για τον Ιησού:

Ο χαρακτήρας τού Ιησού υπήρξε όχι μόνο το ύψιστο πρότυπο αρετής, αλλά και το πλέον δυνατό κίνητρο στην πρακτική του, και έχει ασκήσει τόσο βαθιά επιρροή, ώστε μπορεί αληθώς να λεχθεί ότι η απλή καταγραφή τής ενεργού ζωής τριών χρόνων έχει κάνει περισσότερα στο ν’ αναγεννήσει και καταπραΰνει το ανθρώπινο γένος παρά όλες οι μελέτες τών φιλοσόφων και όλες οι προτροπές τών ηθικολόγων.

Ο James Stewart, Σκωτσέζος θεολόγος του 20ου αιώνα, είπε για τον Ιησού:

Ηταν ο πλέον πράος και ταπεινός από όλους τους γιους τών ανθρώπων, ωστόσο είπε πως θα έρθει με τα σύννεφα τού ουρανού με την δόξα τού Θεού. Ηταν τόσο αυστηρός που τα πονηρά πνεύματα και τα δαιμόνια κραύγαζαν με τρόμο στον ερχομό Του, ωστόσο ήταν τόσο καλοσυνάτος και αξιαγάπητος και προσιτός, που τα παιδιά ήθελαν να παίζουν μαζί Του, και τα μικρά χώνονταν στην αγκαλιά Του. Η παρουσία Του στην αθώα ευθυμία ενός χωριάτικου γάμου έμοιαζε με την παρουσία τής λιακάδας. Κανένας δεν ήταν τόσο σπλαχνικός προς τους αμαρτωλούς, έστω κατά το ήμισυ τής δικής Του ευσπλαχνίας, ωστόσο κανένας δεν μίλησε με τόσο πύρινα λόγια για την αμαρτία. Δεν θα έσπαγε ένα συντριμμένο καλάμι· όλη του η ζωή ήταν αγάπη, ωστόσο σε μια περίσταση ρώτησε πώς οι Φαρισαίοι προσδοκούσαν να ξεφύγουν από την καταδίκη τής κόλασης. Ονειρευόταν όνειρα και έβλεπε οράματα, ωστόσο με τον καθαρό, δυνατό ρεαλισμό Του έχει νικήσει πλήρως όλους τους καθαρούς, δυνατούς ρεαλιστές μας. Ηταν υπηρέτης όλων, έπλυνε τα πόδια τών μαθητών Του, ωστόσο δρασκέλισε με επιδεξιότητα μέσα στον Ναό, όπου οι ενοχλητικοί έμποροι και οι αργυραμοιβοί σκόνταψαν ο ένας πάνω στον άλλον καθώς απομακρύνονταν από την οργισμένη ορμή Του και την φωτιά που αντίκρισαν ν’ αστράφτουν τα μάτια Του. Εσωσε άλλους, ωστόσο στο τέλος δεν έσωσε τον εαυτό Του. Δεν υπάρχει στην ιστορία κάτι παρόμοιο με το σύνολο τών αντιθέσεων που έρχεται αντιμέτωπο με μας μέσα στα ευαγγέλια. Το μυστήριο τού Ιησού είναι το μυστήριο τής θείας προσωπικότητας.

Στο ίδιο πνεύμα τού θεολόγου Stewart, μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλα στοιχεία. Ο Ιησούς έζησε ταπεινά και διεκήρυξε πως δεν ήρθε να υπηρετηθεί αλλά να υπηρετήσει. Ταυτόχρονα όμως ισχυρίστηκε πράγματα που κανένας άλλος σώφρων άνθρωπος δεν ισχυρίστηκε ποτέ, όπως:

«Πριν γίνει ο Αβραάμ εγώ είμαι.» (Ιωάννης 8:58) «Όποιος είδε εμένα, είδε τον Πατέρα.» (Ιωάννης 14:9)

«Επειδή, όπως ο Πατέρας ανασταίνει τούς νεκρούς και τους ζωοποιεί, έτσι και ο Υιός όποιους θέλει ζωοποιεί. Δεδομένου ότι, ούτε ο Πατέρας κρίνει κανέναν αλλά στον Υιό έδωσε όλη την κρίση· για να τιμούν όλοι τον Υιό, όπως τιμούν τον Πατέρα. Εκείνος που δεν τιμάει τον Υιό, δεν τιμάει τον Πατέρα που τον απέστειλε. Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου και πιστεύει σ’ αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή και σε κρίση δεν έρχεται αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στην ζωή. Σας διαβεβαιώνω απόλυτα ότι έρχεται ώρα, και ήδη είναι, όταν οι νεκροί θα ακούσουν τη φωνή τού Υιού τού Θεού, και εκείνοι που άκουσαν θα ζήσουν. Επειδή, όπως ο Πατέρας έχει μέσα στον εαυτό του ζωή, έτσι έδωσε και στον Υιό να έχει μέσα στον εαυτό του ζωή· και εξουσία έδωσε σ’ αυτόν να κάνει και κρίση, επειδή είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε γι’ αυτό, επειδή έρχεται ώρα κατά την οποία όλοι εκείνοι που είναι μέσα στα μνήματα θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν έξω, εκείνοι που έπραξαν τα αγαθά σε ανάσταση ζωής, εκείνοι δε που έπραξαν τα φαύλα σε ανάσταση κρίσης. Οπως ο Πατέρας ανασταίνει τούς νεκρούς και τους ζωοποιεί, έτσι και ο Υιός όποιους θέλει ζωοποιεί.» (Ιωάννης 5:21-29)

Διακήρυξε πως είναι «το φως τού κόσμου» αλλά και έδινε το φως στους τυφλούς. Ισχυρίστηκε πως είναι «ο άρτος της ζωής» αλλά και πολλαπλασίασε πέντε άρτους σε χιλιάδες. Είπε πως είναι «το νερό το ζωντανό» αλλά και υποσχέθηκε πως όποιος λάβει το Αγιο Πνεύμα που ο Πατέρας θα έστελνε στο όνομά Του, θα γινόταν μέσα του μια πηγή ζωντανού νερού που θα τον ξεδίψαγε και θα ανάβλυζε σε αιώνια ζωή. Φαίνεται λοιπόν καθαρά πως τα λόγια Του και οι πράξεις Του ταίριαζαν απολύτως. Παρ’ όλα αυτά, στην δίκη Του, η έμφαση σχετικά με το πρόσωπο τού Χριστού δίνεται στο ποιος ήταν και όχι στο τι έκανε. Το ιουδαϊκό Συνέδριο, το περίφημο Σανχεντρίν, σκανδαλίστηκε με τους ισχυρισμούς Του για το ποιος ήταν. Τον κατηγόρησαν ως βλάσφημο γιατί εξίσωνε τον εαυτό Του με τον Θεό. Γι’ αυτό Τον καταδίκασαν σε θάνατο.

Αν λοιπόν υπήρχε πριν υπάρξει ο Αβραάμ, αν μπορούσε ν’ ανασταίνει νεκρούς, να θεραπεύει κάθε αρρώστια, να ελευθερώνει κάθε δαιμονισμένο, να συγχωρεί αμαρτίες, να γίνει την Ημέρα της Κρίσης ο μεγάλος Κριτής, ν’ αναστήσει στην ώρα της Ανάστασης όλους τους νεκρούς, ποιος, πραγματικά, ήταν; Ο ίδιος έλεγε πως είναι ο Υιός τού Θεού· είπε «εγώ και ο πατέρας είμαστε ένα» (Ιωάννης 10:30). Ποιος λοιπόν ήταν;

Εχει διατυπωθεί το εξής τρίλημμα: Ηταν Θεός, ο Κύριος, ή ήταν συνειδητά ψεύτης, απατεώνας ή ένας παρανοϊκός, ένας παράφρων που δεν είχε συναίσθηση του εαυτού του και των λόγων του; Ηταν Θεός, ψεύτης ή τρελός;

Δεν έχουμε τον χρόνο ν’ αναλύσουμε τώρα τις τρεις αυτές εκδοχές. Θ’ αρκεστούμε σ’ ένα σημείο. Η ανάστασή Του από τους νεκρούς απέδειξε πως ήταν Θεός. Ηταν Ο ΚΥΡΙΟΣ.

Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δίνει την απάντηση ως εξής:

«Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός ήταν στην αρχή προς τον Θεό. Όλα έγιναν διαμέσου αυτού, και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει… Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, και είδαμε την δόξα του, δόξα ως μονογενή από τον Πατέρα, γεμάτος χάρη και αλήθεια.» (Ιωάννης 1:1-3, 14)

Ηταν ο αιώνιος Υιός τού Θεού. Ηταν Αυτός δια του οποίου τα πάντα δημιουργήθηκαν. Ηταν ο Εμμανουήλ· ο Θεός μαζί μας.

Ώστε υπάρχουν οι αρνητές τής ιστορικής Του ύπαρξης· υπάρχουν εκείνοι που σκανδαλίζονται με τις μοναδικές διακηρύξεις Του αλλά υπάρχουμε και όλοι εμείς που πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Κάποια στιγμή στην ζωή μας ακούσαμε για τον Ιησού και το μήνυμα τού ευαγγελίου. Ο Χριστός μάς είλκυσε με την πολλή Του αγάπη και χάρη. Μετανιώσαμε για τις αμαρτίες μας και Τον εμπιστευθήκαμε ως Σωτήρα μας αλλά και Τον δεχθήκαμε ως Κύριο της ζωής μας. Η ζωή μας άλλαξε.

Ταυτόχρονα, όμως, για κάποιον λόγο δυσπιστούμε, παρασυρόμαστε από διάφορους ανέμους και κύματα και πηγαίνουμε πέρα-δώθε. Αναλόγως της εμπειρίας μας με τον Ιησού είμαστε λιγότερο ή περισσότερο σταθεροί και ικανοποιημένοι. Βαθιά μέσα μας, ας είμαστε ειλικρινείς, σκανδαλιζόμαστε σε κάποιον βαθμό με τον Ιησού. Τον θέλουμε κάπως διαφορετικό. Πώς; Να, Τον θέλουμε να ταιριάζει στην δική μας ιδιοσυγκρασία. Να υποκύπτει στις ευαισθησίες μας. Να μην είναι πολύ απαιτητικός. Να μην μας ελέγχει, και μάλιστα δημοσίως, όπως έλεγχε τους μαθητές Του ή να μην κάνει κάποιο σχόλιο ή παρατήρηση δημοσίως. Και αν συμβεί να μας χαρακτηρίσει υποκριτές δεν θέλουμε να έχουμε την τύχη τών υποκριτών που Εκείνος προσδιόρισε. Μας αρέσει ο Ιησούς που συγχώρεσε τον μετανιωμένο ληστή, τον κακούργο, αλλά δεν μας αρέσει ο Ιησούς που μίλησε με πολύ βαριά λόγια για τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους. Ο Ιησούς δεν δίστασε να διακρίνει και χαρακτηρίσει τον τρίτο δούλο (στην παραβολή τών ταλάντων) ως πονηρό, οκνηρό και αχρείο και να διατάξει να τον ρίξουν στο βαθύ σκοτάδι, εκεί που υπάρχει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών (Ματθαίος 25:26-30). Στον Ιωάννη 8:24 ο Χριστός λέει, «Σας είπα λοιπόν, ότι θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας, γιατί πράγματι, αν δεν πιστέψετε ότι Εγώ Είμαι, θα πεθάνετε μέσα στις αμαρτίες σας.» Ακόμη, δεν μας αρέσουν τα λόγια Του για την άρνηση τού εαυτού μας και για το σήκωμα τού σταυρού κάθε μέρα στην ζωή μας. Δεν μας αρέσει η άρνηση Του σε κάποια αιτήματά μας ή ακόμη και η σιωπή Του. Δεν μας αρέσουν τα λόγια Του που αναφέρονται στους διωγμούς, στις θλίψεις και στην κακοπάθεια. Θέλουμε έναν Ιησού υπηρέτη τού εγώ μας και των επιθυμιών μας και όχι έναν Ιησού-Κύριο που από αγάπη μάς υπηρετεί όπως Εκείνος θέλει και κρίνει. Αυτό είναι το δικό μας πρόβλημα. Υπάρχει κάποια σύγχυση μέσα μας που με την σειρά της φέρνει πνευματική αταξία στην ζωή μας και προκαλεί διαταραγμένες σχέσεις με τα πνευματικά μας αδέλφια αλλά ίσως και με τους ανθρώπους τού κόσμου. Υπάρχει όμως και μια άλλη παρανόηση. Κάποιοι αντιλαμβανόμαστε τον Ιησού ως έναν νομικιστή δάσκαλο που μας τιμωρεί επειδή δεν διαβάσαμε μια μέρα την Γραφή, τολμήσαμε να πάμε λίγες μέρες σε διακοπές, δεν συμμετείχαμε σε κάποια συγκεκριμένη διακονία, φάγαμε κάποιες συγκεκριμένες τροφές, λατρέψαμε τον Κύριο την τάδε μέρα και όχι μιαν άλλην και τα παρόμοια.

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως ο βιβλικός Ιησούς Χριστός που περιγράφεται στα τέσσερα ευαγγέλια αλλά σ’ έναν βαθμό και στις επιστολές και στην Αποκάλυψη, δεν είναι ο Ιησούς τού Ισλάμ, ο Ιησούς τών Μορμόνων, ο Ιησούς τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, μάλλον και κάποιων άλλων. Μπορούμε, άραγε, να ισχυριστούμε πως ο Ιησούς Χριστός που έχουμε στον δικό μας νου και στην δική μας καρδιά, είναι πραγματικά ο βιβλικός Ιησούς; Ότι, αφού Τον γνωρίζουμε καλώς, Τον αγαπάμε με όλη μας την καρδιά, τον νου και την δύναμη και Τον ακολουθούμε με πιστότητα καθημερινά; Θεωρούμε τον εαυτό μας μακάριο όταν κάποιος μας διώκει χάριν τού ονόματός Του; Θέλουμε να πάμε κοντά Του ή φοβόμαστε να Τον συναντήσουμε;

Στον καιρό μας είναι ανάγκη να στρέψουμε την προσοχή μας στον Ιησού Χριστό ως τον Ερχόμενο Κύριο. Είναι κοντά ο δεύτερος ερχομός Του στην γη. Θα έρθει και πάλι στην γη και θα γίνει ο Βασιλιάς της. Θα δέσει τον Διάβολο και θα εξουσιάσει την γη. Η Εκκλησία Του θα βασιλέψει μαζί Του. Θα ποιμάνει τα έθνη της γης με σιδερένια ράβδο. Θα κρίνει τα έθνη τής γης, σύμφωνα με το τελευταίο τμήμα τού Ματθαίος 25. Θα διδάξει την δικαιοσύνη στην γη. Πόλεμος δεν θα γίνει κατά την διάρκεια τής επίγειας Βασιλείας Του.

Η επίγεια αυτή Βασιλεία τού Χριστού προφητεύεται πολλές φορές στην Οικονομία τής Παλαιάς Διαθήκης. Γράφει πολύ χαρακτηριστικά ο προφήτης Ησαΐας (11:4-9):

«Θα κρίνει τους φτωχούς με δικαιοσύνη, και θα υπερασπίζεται τους ταπεινούς τής γης με ευθύτητα, και θα πατάξει την γη με την ράβδο τού στόματός του, και με την πνοή τών χειλέων του θα θανατώνει τον ασεβή. Και η ζώνη τής οσφύος του θα είναι δικαιοσύνη, και η ζώνη τών πλευρών του πίστη. Και ο λύκος θα συγκατοικεί μαζί με το αρνί, και η λεοπάρδαλη θα αναπαύεται μαζί με το κατσικάκι· και το μοσχάρι και το λιονταράκι και τα σιτευτά μαζί, και ένα μικρό παιδί θα τα οδηγεί. Και η δάμαλη και η αρκούδα θα βόσκουν μαζί, τα παιδιά τους θα αναπαύονται μαζί, και το λιοντάρι θα τρώει άχυρο, όπως το βόδι. Και το παιδί που θηλάζει θα παίζει στην τρύπα τής έχιδνας, και το απογαλακτισμένο παιδί θα βάλει το χέρι του στη φωλιά τής οχιάς. Δεν θα κακοποιούν ούτε θα φθείρουν σε όλο το άγιό μου βουνό· επειδή, η γη θα είναι πλήρης τής γνώσης τού Κυρίου, όπως τα νερά σκεπάζουν τη θάλασσα.»

Δυστυχώς, πολλοί αγαπητοί αδελφοί μας θεωρούν συμβολική αυτήν την αφήγηση-περικοπή και όχι κυριολεκτική με αποτέλεσμα να χάνεται όλο το μεγαλείο της και η αλήθεια της. Ναι, ο Κύριος, ο Βασιλιάς, ο ένδοξος Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού που νίκησε τον Διάβολο και την αμαρτία και τον κόσμο θα γίνει ο Βασιλιάς τού Ισραήλ αλλά και όλης της γης. Στην Βασιλεία Του αυτήν δεν θα είναι ταπεινός αλλά ένδοξος. Θα θανατώνει τον πείσμονα ασεβή. Η πολυπόθητη δικαιοσύνη θα κυριαρχεί πάνω στην γη. Η ανθρωπότητα θα βιώσει αυτό που δεν βίωσε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της, την ειρήνη και την ασφάλεια εν δικαιοσύνη. Θα διαπιστώσει πως θα μπορούσε να ζήσει χωρίς πόλεμο αν είχε διαλέξει τον Ιησού ως Κύριό της.

Αυτός είναι ο Ιησούς που γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Αυτός είναι ο Σωτήρας τής ψυχή μας και όλης μας της ύπαρξης. Αυτόν προσκυνούμε και λατρεύουμε και αγαπάμε και υπηρετούμε αυτό το πρωί αλλά και κάθε μέρα τής ζωής μας. Αυτός είναι η γιορτή μας σήμερα. Κάποιοι στο παρελθόν θεώρησαν καλό να γιορτάζουμε σήμερα τα Χριστούγεννα. Θα μπορούσε βεβαίως να είναι κάποια άλλη μέρα τού χρόνου, πιο κοντά στην πραγματική εποχή τής γέννησής Του. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό. Σημασία έχει πως όταν μιλάμε για Χριστούγεννα δεν μιλάμε γενικώς και αορίστως για γιορτές. Η ευχή «καλές γιορτές» δίνει και παίρνει στις ημέρες μας. Ποιες είναι αυτές οι γιορτές; Μιλάνε για «γιορτές» για να μην προσβάλλουν τους αλλόθρησκους. Οι αλλόθρησκοι ρώτησαν ποτέ εμάς τους χριστιανούς αν μας προσβάλλουν οι δικές τους γιορτές; Ρώτησε ποτέ ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη αν προσβάλλονταν οι εθνικοί όταν γιόρταζαν το Πάσχα, την Σκηνοπηγία ή την Πεντηκοστή; Ρώτησε ποτέ ο Ιησούς την ίδια αυτήν ερώτηση; Δεν υπάρχουν «γιορτές». Η γιορτή είναι μία και το όνομά της είναι «Χριστούγεννα». Και Χριστούγεννα σημαίνει ό,τι είπαμε παραπάνω.

Χρειάζεται να επισημάνουμε πως δεν γιορτάζουν όλοι Χριστούγεννα. Δεν μπορούν να γιορτάσουν όλοι. Γιορτάζει όποιος δέχθηκε τον Χριστό Σωτήρα και Κύριό Του. Γιορτάζει εκείνος που επικαλέστηκε το όνομα τού Κυρίου για να σωθεί. Γιορτάζει εκείνος που Τον αγαπάει και Τον λατρεύει. Οι υπόλοιποι απολαμβάνουν το στόλισμα, κάποια ωραία ατμόσφαιρα, λίγη παραπάνω ξεκούραση.

Σήμερα τα Χριστούγεννα, είναι η καταλληλότερη μέρα να Τον επικαλεστούμε για άλλη μια φορά να μας σώσει από καταστάσεις περίεργες και δύσκολες στις οποίες ενδεχομένως βρισκόμαστε. Καταστάσεις που ίσως τις προκαλέσαμε εμείς, ίσως κάποιοι άλλοι που μας παγίδεψαν. Ισως εμείς να έχουμε παγιδέψει κάποιους ανθρώπους με τις κακές επιλογές μας και την συμπεριφορά μας. Είναι η πλέον κατάλληλη ημέρα να τους ελευθερώσουμε. Ο γεννηθείς Ιησούς τώρα ζει καθώς βρίσκεται στα δεξιά τού Θεού και αρέσκεται ν’ ακούει την φωνή μας αρκεί να είναι φωνή ειλικρίνειας, μετάνοιας και πίστης σ’ Αυτόν.

Εύχομαι με όλη μου την καρδιά σε όλους, ευλογημένα Χριστούγεννα στην δική Του παρουσία, σωτηρία και κυριότητα.

Δημήτρης Γαντές

πρεσβύτερος-ποιμένας